Johannesburg — Demokratyczna Republika Konga, w epicentrum globalne zagrożenie zdrowotne zadeklarowano, że nadal rośnie mpox W czwartek otrzymano pierwszą dostawę 99 000 szczepionek przeciwko wirusowi, a w sobotę spodziewana jest druga dostawa 101 000 szczepionek – poinformował szef Światowej Organizacji Zdrowia powiedział.
Przedstawiciele służby zdrowia w Kongu przekazali CBS News, że mają nadzieję, iż podawanie szczepionek pracownikom służby zdrowia na pierwszej linii frontu oraz osobom mającym bliski kontakt z potwierdzonymi przypadkami uda się rozpocząć już na początku października. Szybsze wdrożenie szczepionki prawdopodobnie nie będzie możliwe ze względu na wyzwania logistyczne.
Władze Kongo twierdzą, że mają trudności z diagnozowaniem pacjentów i zapewnianiem podstawowej opieki w tym ogromnym kraju liczącym 100 milionów ludzi, gdzie kruchy, niedofinansowany system opieki zdrowotnej jest dodatkowo obciążony stygmatyzacją związaną z wirusem wcześniej znana jako ospa małpia.
Brak materiałów diagnostycznych i podstawowych leków służących do leczenia wirusa, które mogłyby poprawić wskaźniki przeżywalności, również utrudnia działania mające na celu powstrzymanie epidemii.
Arlette Bashizi/Bloomberg/Getty
Greg Ramm, dyrektor krajowy organizacji charytatywnej Save the Children w Kongo, powiedział CBS News, że liczba przypadków mpox nadal gwałtownie rośnie. Ubolewał nad tym, co powiedział, że jest skąpą uwagą poświęcaną kryzysowi na całym świecie, sugerując, że świat zaczyna naprawdę zwracać uwagę dopiero wtedy, gdy choroby, takie jak te z przeszłości wybuchy epidemii Ebolirozprzestrzenił się poza granice Konga.
Litania wyzwań dla kampanii szczepień przeciwko MPOX
Pierwsza dostawa około 200 000 szczepionek, przekazana przez Unię Europejską, zostanie wysłana do sześciu wybranych prowincji. Muszą być one stale przechowywane w temperaturze minus 130 stopni Fahrenheita do momentu podania, w tzw. chłodniczym łańcuchu magazynowym — co stanowi dodatkowe wyzwanie dla rozwijającego się kraju.
Dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, dyrektor generalny Światowej Organizacji Zdrowia ONZ, powiedział, że WHO „wspierała rząd w zapewnieniu niezbędnego łańcucha chłodniczego do dostawy szczepionki”.
Kongo jest krajem wielkości Europy Zachodniej. Jest bogate w zasoby naturalne, w tym bardzo poszukiwany kobalt i miedź, i jest domem dla drugiego co do wielkości lasu deszczowego na świecie. Jednak o te zasoby walczą grupy bojowników od dziesięcioleci i pomimo bogactwa naturalnego, Bank Światowy zalicza Kongo do pięciu najbiedniejszych krajów na świecie.
Zdecydowana większość Kongijczyków nigdy nie skorzystała z zasobów kraju, a około 75% populacji żyje za zaledwie około 2 dolary dziennie lub mniej.
Prezydent Konga Felix Tshisekedi utworzył fundusz w wysokości 10 milionów dolarów na wsparcie działań w odpowiedzi na wybuch epidemii. Szpitale w najbardziej dotkniętych obszarach zgłaszają, że każdego dnia brakuje im leków, a urzędnicy twierdzą, że mają problemy nawet z zapewnieniem pacjentom wystarczającej ilości pożywienia.
Lekarze pracujący w kilku organizacjach charytatywnych w kraju powiedzieli CBS News, że są przeciążeni pracą i brakuje im materiałów, przez co muszą korzystać z namiotów i materacy na podłogach prowizorycznych oddziałów izolacyjnych, aby leczyć ciągły napływ pacjentów.
Rozpaczliwie potrzebne szczepionki są drogie. Przedstawiciele służby zdrowia mówią CBS News, że podczas Wybuch mpox 2022producent Bavarian Nordic sprzedawał pojedynczą dawkę swojej szczepionki za 110 dolarów.
Jean Kaseya, dyrektor generalny Afrykańskich Centrów Kontroli Chorób, powiedział, że kontynent potrzebuje teraz około 10 milionów dawek, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa.
„Musimy porozmawiać o 2 milionach szczepionek dla Kongo, co kosztuje setki tysięcy dolarów” – powiedział Ramm.
Pierwsze kilka tysięcy szczepionek zostanie podanych w pierwszej kolejności pracownikom służby zdrowia i osobom mającym kontakt ze znanymi przypadkami, więc pierwsze podanie szczepionki może nie przyczynić się do powstrzymania rozprzestrzeniania się wirusa w społecznościach kongijskich.
Mpox może wyglądać na pierwszy rzut oka jak odra lub ospa wietrzna na skórze, z ropnymi zmianami i objawami grypopodobnymi. Jest to bardziej pilny problem zdrowotny dla osób o słabszym układzie odpornościowym, w tym małych dzieci i kobiet w ciąży. Nie ma szybkich testów do diagnozowania mpox, a Kongo ma tylko sześć laboratoriów do przetwarzania testów PCR, głównie dzięki zdolnościom zbudowanym podczas koronawirus pandemia.
Koszt testów PCR w większej części Afryki jest również bardzo wysoki.
Leczenie wirusa wymaga antybiotyków na infekcje bakteryjne wywołane przez zmiany, środków przeciwbólowych na gorączkę oraz odpowiedniego odżywiania i czystej wody. Te podstawowe potrzeby są codziennym wyzwaniem w placówkach opieki zdrowotnej w Kongo.
Śmiertelna epidemia dla dzieci w Kongo
Większość szkół w kraju, które zostały ponownie otwarte w tym tygodniu, nie ma bieżącej wody, środków dezynfekujących i mydła – podstawowych artykułów, które mogą pomóc zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa. Ponad 600 dzieci zmarło w tym roku na MPox w Kongo. Młodzi ludzie są bardziej narażeni z powodu innych powszechnych problemów zdrowotnych w kraju, w tym malarii, odry i innych chorób wieku dziecięcego.
Arlette Bashizi/Bloomberg/Getty
Mpox odkryto w Danii w 1958 r. u małp doświadczalnych i nazwano go monkeypox. Po raz pierwszy wykryto go u ludzi w 1970 r. w ówczesnym Zairze, obecnie Kongo.
Dziewięćdziesiąt procent wszystkich przypadków MPox na świecie występuje w Kongo, gdzie ludzie mają pozytywne wyniki testów na nowsze szczepy Clade 1b i Clade 1a. Szczep Clade 1b został po raz pierwszy wykryty w tym kraju we wrześniu 2023 r., a ostatnio został wykryty w 13 krajach afrykańskich.
W Kongo wirus spowodował śmierć ponad 655 osób, a liczba podejrzanych przypadków wyniosła około 20 000.
Pracownicy służby zdrowia, którzy rozmawiali z CBS News, obawiają się, że rzeczywista liczba przypadków jest znacznie większa, ponieważ mają oni łatwy dostęp tylko do niektórych części kraju.
Piętno pozostaje poważnym problemem, a społeczności często zwracają się do tradycyjnych uzdrowicieli, zanim zwrócą się do medycyny zachodniej. Podczas epidemii eboli powszechne było ukrywanie przypadków wirusa przez lokalne społeczności przed pracownikami służby zdrowia, a niektórzy twierdzili, że wirus przybył tylko z zachodnimi pracownikami służby zdrowia w ich znanych białych garniturach.
Strach przed MPoxem uderzającym w miasta Kongo i obozy dla uchodźców wewnętrznych
Ogniska epidemii pozostały dość odizolowane w kilku obszarach w Kongo, ale istnieje obawa, że wirus uderzy w duże miasta, takie jak gęsto zaludniona stolica Kinszasa, w której mieszka około 15 milionów ludzi. Do tej pory w mieście odnotowano tylko kilka potwierdzonych przypadków.
Arlette Bashizi/Bloomberg/Getty
Istnieją również obozy dla osób wewnętrznie przesiedlonych w regionie Wschodniej Gomy, gdzie schronienia szukało nawet 1 milion osób — większość z nich uciekła przed walkami między różnymi grupami milicji, które nękają Kongo. Trwają działania mające na celu edukację osób przesiedlonych na temat mpox, ale pracownicy służby zdrowia mówią CBS News, że może być trudno odróżnić, przynajmniej na początku, od innych chorób skóry, które są powszechne w obozach namiotowych z powodu braku higieny i czystej wody, takich jak świerzb.
Wraz ze zbliżaniem się pory deszczowej pracownicy służby zdrowia obawiają się, że obozy dla uchodźców wewnętrznych mogą stanąć w obliczu katastrofy, w której może dojść do wzrostu śmiertelności z powodu ciągle mutującego wirusa MPox, endemicznej cholery i możliwych epidemii odry, a do tego dojdą niedobory żywności, wody i leków oraz słabe podstawowe warunki higieniczne.
„To jest zapomniana społeczność dla świata” – powiedziała Lindis Hurum, koordynatorka projektu charytatywnej organizacji Lekarze bez Granic w Kongo, w wywiadzie dla CBS News, dodając, że większość ludzi w obozach bardziej martwi się o przetrwanie do następnego tygodnia niż o mpox.
Hurum rozmawiała z CBS News po wizycie w jednym z obozów dla osób wewnętrznie przesiedlonych, gdzie spotkała kobietę, która powiedziała jej, że stoi przed niemożliwym wyborem: zostać w obozie z rodziną w strasznych warunkach i stawić czoła zagrożeniom dla zdrowia czy wrócić do swojej wioski, w której toczą się ciężkie walki z milicją.
