Ten Rozporządzenie UE w sprawie wylesiania (EUDR) nakłada na firmy obowiązek zapewnienia, że produkty eksportowane do UE były uprawiane na gruntach, które nie zostały wylesione po 31 grudnia 2020 r.
Rozporządzenie ma wpływ na eksport kawy, kakao, soi, produktów drzewnych, gumy i jej produktów oraz wyrobów skórzanych z Indii. Przewiduje kary pieniężne do 4% rocznych obrotów firmy w UE oraz konfiskatę produktów i dochodów uzyskanych z transakcji za nieprzestrzeganie przepisów.
W ramach tego procesu eksporterzy gromadzą dowody identyfikowalności gruntów i zakładów związanych z hodowlą bydła, szczegóły całego łańcucha dostaw, przepisy dotyczące lasów i informacje o użytkowaniu gruntów z ostatnich pięciu lat, aby zapewnić płynne przejście i stały dostęp do rynku. „Pracujemy nad oprogramowaniem do identyfikowalności pozyskiwania skór i powinno być gotowe do grudnia. Przygotowywaliśmy się przez prawie rok”, powiedział Rafeeque Ahmed, prezes Farida Group, jednego z największych indyjskich producentów i eksporterów obuwia, dodając, że szacunkowe dodatkowe koszty zgodność W pewnym momencie stanie się to jasne.
EUDR, którego celem jest ograniczenie wylesiania na świecie poprzez nałożenie rygorystycznych wymogów dotyczących towarów importowanych do bloku, według ośrodka analitycznego Global Trade Research Initiative (GTRI) spodziewany jest uszczerbek na indyjskim eksporcie produktów rolnych o wartości 1,3 miliarda dolarów.
Zgodnie z rozporządzeniem operatorzy w państwach trzecich, w tym drobni rolnicy, mogą ponieść koszty opracowania lub wdrożenia systemów umożliwiających operatorom z UE dostosowanie się do nowych wymogów, jeśli jeszcze takich systemów nie wdrożyli.
Ponadto dodatkowe koszty w krajach produkujących, aby zapewnić zgodność z rozporządzeniem, to wszelkie koszty przejścia na praktyki produkcyjne zgodne z „definicją wolną od wylesiania”. Całkowity eksport Indii do UE wyniósł 75,9 mld USD w roku fiskalnym 2024. „Nawet nasiona oleiste będą objęte tym rozporządzeniem, ale wiele produktów rolnych nie jest na to gotowych, ponieważ jest to duże zadanie. Nie jest łatwo wdrożyć identyfikowalność ze względu na małe posiadłości ziemskie” — powiedział urzędnik.
Eksport wyrobów drewnianych podlega już Vriksh — standardowi audytu i identyfikowalności stworzonemu przez indyjski przemysł w 2013 r. W ramach programu Vriksh audytowanych jest 700 eksporterów. „Przestrzegamy wszystkich norm i prowadzimy programy dla poszczególnych krajów z nabywcami i klientami zagranicznymi oraz edukujemy handel, aby zminimalizować ich problemy” — powiedział OP Prahladka, prezes Hitaishi KK Manufacturing, eksportera wyrobów drewnianych.
Rada Promocji Eksportu Rzemiosła wspiera nowych i niezrzeszonych eksporterów w obliczu nadchodzących regulacji.
Nawet jeśli eksporterzy mają pewność, że produkt nie jest uprawiany na wylesionym terenie, nadal muszą spełniać wszystkie szczegółowe wymogi.
