CNN
—
Oryginalną muzą mogą być matki.
Ten Weekend z okazji Dnia MatkiObejrzyj najbardziej emocjonalne filmy inspirowane przez mamy. Na pewno znajdzie się tu coś, co będzie idealnym zegarkiem dla Ciebie i mamy (lub Ciebie i dziecka).
Chociaż ten film był Oskar kochany która zebrała mnóstwo pochwał, łatwo przeoczyć prosty fakt, że za zabawnym tytułem i szalonymi metawersami „Everything Everywhere” opowiada o niezachwiana miłość matki do córki w kryzysie. Kulminacyjna scena na parkingu rodzinnej pralni robi wrażenie pod względem emocjonalnych akrobacji i aktów miłosnych, które mogą konkurować z każdym poprzedzającym ją spektaklem.
Chociaż ten głupi film to głównie komedia typu podróż-spotkanie z kumplami – z Barbra Streisand jako przezabawnie apodyktyczną mamę – „Guilt Trip” zawiera kilka emocjonalnych momentów, które pokazują dziecko (Seth Rogen, w najlepszej formie) ponownie zbliżające się i ponownie oceniające swoją relację z czasami irytującą matką nie tylko jako rodzic, ale także jako przyjaciel i powiernica. W ostatnim ujęciu wykorzystano jedne z najlepszych aktorów drugoplanowych, które naprawdę ukazują uniwersalność matek i macierzyństwa.
Ten ukochany film o powstaniu serii, będący także stałym elementem większości list filmów bożonarodzeniowych, powstał w wyniku prostego, ale poważnego przeoczenia, które zostało uwiecznione przez zbliżenie Catherine O’Hara i pełne niedowierzania wypowiedzenie „KEVIN!!!”. Miłość jej bohaterki do syna jest siłą napędową „Kevin sam w domu”, o czym O’Hara wspomniała nawet pod koniec zeszłego roku, kiedy jej ekranowy syn Macaulay Culkin otrzymał swoją gwiazdę w Hollywoodzkiej Alei Gwiazd.
Ten zabawny film wciąga Ameryka Ferrera przeciwko jej mamie – zmarłej i wspaniałej Lupe Ontiveros („Selena”) – gdy różnią się w kwestii tego, czy powinna pójść na studia, czy zostać w domu i utrzymywać rodzinę. Film bada luki pokoleniowe i kulturowe w rodzinie meksykańsko-amerykańskiej, co często daje zabawny i wnikliwy efekt.
W tym niedocenianym dramacie Jane Fonda, będącym innym spojrzeniem na rodzinę i międzypokoleniową dynamikę między matkami i córkami, Jane Fonda wciela się w surową babcię, która stawia czoła swojej niesfornej wnuczce granej przez Lindsay Lohan i córce (Felicity Huffman) w obliczu kryzysu. Chociaż film został przyćmiony dramatem na planie, w szczególności Lohan powalił go na łopatki wielowarstwowym występem.
Kiedy matka rodziny Josephine „Big Mama” Joseph (Irma P. Hall) zapada w śpiączkę, jej córki – grane przez Vanessę Williams, Vivicę A. Fox i Nię Long – są wstrząśnięte. Kiedy starają się dostosować do nowej normalności, pojawiają się stare siostrzane rywalizacje, tworzą się nowe więzi, a tradycje – szczególnie ta dotycząca niedzielnego rodzinnego obiadu – są podtrzymywane.
Julia Roberts dała sobie radę na ekranie nie tylko jako matka i córka, po raz pierwszy dzięki nominowanej do Oscara roli w wyciskającym łzy filmie „Stalowe magnolie” z 1989 r., w którym zagrała kobietę chorą na cukrzycę, która rzuca wyzwanie swojej zmartwionej matce (Sally Field). radzi, aby nie mieć własnego dziecka ze względu na obawę o swoje zdrowie. „Wolałbym mieć trzydzieści minut wspaniałych niż całe życie pozbawione niczego specjalnego” to tylko jeden z zapadających w pamięć cytatów z filmu. W 1998 roku Roberts wcieliła się w tytułową „Macochę” u boku Susan Sarandon w innym wywołującym płacz dramacie, ale to jej kolej, jako przytłoczonej asystentki prawnej i matki trójki dzieci w „Erin Brockovich” z 2000 roku, ostatecznie zapewniła jej nagrodę Nagroda Akademii i zasłużenie.
Ten jest doozy. Halle Berry zdobyła Oscara za rolę żony skazanego na karę śmierci, która stara się związać koniec z końcem i utrzymać syna. Historia nabiera proporcji Księgi Hioba, gdy postać Berry staje w obliczu stale narastającej tragedii, a nieprawdopodobna więź w jakiś sposób daje jej siłę, by iść dalej.
Ten dziwny i wciągający film Wesa Andersona przypomina nam, że miłość matki może przybierać różne formy i zmieniać się, czasem drastycznie. Film opowiada o trzech braciach – granych przez Adriena Brody’ego, Jasona Schwartzmana i Owena Wilsona – którzy szukają matki, która uciekła do Indii po śmierci ojca. Chociaż nie dostają dokładnie tego, czego szukają, kiedy ją znajdują, każdy z nich wyrusza w podróż, która ostatecznie pomaga im się rozwijać i ewoluować.
Ten obszerny dramat oparty na uznanej powieści Amy Tan opowiada o grupie Chinek z San Francisco, które regularnie spotykają się, aby grać w Mahjong. Niezmiennie opowieści o historii i rodzinie zderzają się, gdy kobiety zastanawiają się nad swoim życiem i tym, co je poprzedzało – a także dobrem swoich córek – z winietami i retrospekcjami, które łączą pokolenia i kontynenty.
Często nazywana największą aktorką swojego pokolenia, niektóre z najbardziej poruszających prac Meryl Streep powstały podczas jej występów w roli matki. Jej nagrodzona Oscarem rola kobiety, która opuszcza męża i małego syna, w filmie „Kramer kontra. Kramer” podważył ówczesne oczekiwania społeczne. Trzy lata później Streep ponownie zdobyła złoto Oscara, grając kobietę próbującą przetrwać Holokaust w niewypowiedzianie przerażającej sytuacji wraz z dwójką dzieci w „Wyborze Zofii”. W 1990 roku zagrała córkę Shirley MacLaine w zabawnym, ale zarazem serdecznym „Pocztówkach z krawędzi”, opartym na wspomnieniach Carrie Fisher o wychowywaniu przez hollywoodzką gwiazdę Debbie Reynolds (która zagrała w innym znakomitym filmie z okazji Dnia Matki – „Matce” Alberta Brooksa). w 1996 r.). Inne wybitne role Streep w roli mamy to między innymi jej rola w 1994 r. jako niezdarnej ekspertki od raftingu w „The River Wild” oraz jako dysfunkcyjna matka Leonarda DiCaprio i siostry Diane Keaton w „Pokoju Marvina” z 1996 r. (Były też dwa filmy, w których zagrała matki chore na raka – „Jedna prawdziwa rzecz” z Renée Zellweger z 1998 r. i „Sierpień w hrabstwie Osage” z 2013 r., w którym Streep wcieliła się w zjadliwą matkę przeciwko swoim córkom, z których jedną zagrała przez Julię Roberts.)
A skoro mowa o Diane Keaton, „Baby Boom” to perełka z lat 80., w której aktorka komediowa radzi sobie jako wpływowa dyrektorka w najlepszym okresie „Me Decade”, by zostać wyrzucona z równowagi, gdy umiera jej odległy krewny i ją opuszcza … dziecko do wychowania. Wybryki wyłowione z wody są zabawne, gdy Keaton radzi sobie z tym, gdy w końcu uczy się akceptować swoją rolę de facto matki, jednocześnie wprowadzając na rynek nową linię żywności dla dzieci. Jeśli jesteś fanem Keatona, inną doskonałą propozycją (znowu wkraczającą w obszar filmów bożonarodzeniowych) jest „The Family Stone”, bardzo przyjemna zabawa z 2005 roku, w której aktorka gra matriarchę klanu borykającego się z słabszym synem… niż pożądany wybór na partnera (grany z irytującym efektem przez Sarah Jessicę Parker). Pamiętaj jednak, aby trzymać pudełko na chusteczki w pobliżu.
W tym przypadku też trzymaj te pudełka na chusteczki. Shirley MacLaine zdobyła Oscara za rolę zawsze skupionej na sobie Aurory Greenway w filmie „Czułe słowa”, będącym prawdopodobnie matką wszystkich filmów o matkach i córkach. Dramat w reżyserii Jamesa L. Brooksa opowiada o wyczerpującej relacji Aurory z jej córką Emmą, granej przez równie imponującą Debrę Winger, podczas gdy para porusza się w swoim życiu w miłości i rodzinie. Kiedy Aurora staje w obliczu nagłej choroby córki, jej miłość i zaciekłość uwidaczniają się w pełni, szczególnie w niezatartej scenie w szpitalu, kiedy prosi pielęgniarkę, aby „daj jej szansę!!”
Kolejnym poruszającym wpisem jest „Pokój”, w którym Brie Larson zagrała nagrodzoną Oscarem kreację porwanej kobiety, która stara się stworzyć dla swojego syna cały świat w jednoosobowym pokoju, z którym są na stałe związani. Film oscyluje pomiędzy refleksyjnym studium wytrwałości ludzkiego ducha a trzymającym w napięciu thrillerem ukazującym desperacką próbę matki, by zyskać wolność dla swojego dziecka.
Ekscytująca kontynuacja science-fiction nie byłaby od razu pierwszym miejscem, w którym można by pomyśleć o poszukiwaniu autentycznego dramatu matki i dziecka, ale uznana pozycja Jamesa Camerona w tej serii podąża za główną bohaterką Sigourney Weaver, Ellen Ripley, która budzi się po przypadkowo przedłużonym zapada w nadmierną senność i odkrywa, że jej córka na ziemi zmarła ze starości. Zagubiony Ripley w końcu wpada na pluton wysłany na planetę Pierwszy film „Obcy” z 1979 rokugdzie odkrywa samotnego ocalałego o imieniu Newt (Carrie Henn). Ripley oczywiście bierze Newta pod swoje skrzydła i wkrótce stają twarzą w twarz z Królową Obcych, co staje się ostatecznym starciem pomiędzy dwiema naprawdę wkurzonymi matkami. Gorąco zachęcamy do obejrzenia wersji reżyserskiej tego nagrodzonego Oscarem filmu.
