Nowe badania prowadzone przez wydział medycyny Florida State University College of Medicine określiły ilościowo związek między samotnością a demencją na podstawie analizy danych pochodzących od ponad 600 000 osób na całym świecie – jest to największe badanie tego rodzaju.
Metaanaliza 21 badań podłużnych wykazała, że doświadczanie poczucia samotności zwiększa ryzyko rozwoju demencji o 31%. Badanie zostało opublikowane w Natura Zdrowie psychiczne.
„Te wyniki nie są zaskakujące, biorąc pod uwagę coraz większą liczbę dowodów łączących samotność ze złym stanem zdrowia” – stwierdziła adiunkt Martina Luchetti, która kierowała badaniem. „Demencja to spektrum, w którym zmiany neuropatologiczne zaczynają się dziesiątki lat przed wystąpieniem objawów klinicznych. Ważne jest, aby kontynuować badanie związku samotności z różnymi skutkami poznawczymi lub objawami w tym spektrum. Samotność – niezadowolenie z relacji społecznych – może mieć wpływ na to, jak się czujesz funkcjonowania poznawczego i w życiu codziennym.”
Analiza wykazała, że samotność jest głównym czynnikiem ryzyka upośledzenia funkcji poznawczych, niezależnie od wieku i płci. Powiązano także samotność z konkretnymi przyczynami demencji, takimi jak choroba Alzheimera i zaburzenia poznawcze, które mogą wystąpić przed postawieniem diagnozy.
Prace zespołu zostały pobudzone przez Światową Organizację Zdrowia i naczelnego chirurga Stanów Zjednoczonych, którzy w następstwie pandemii Covid-19 i związanych z nią ograniczeń społecznych uznali samotność za kryzys zdrowia publicznego.
„Zainteresowanie konsekwencjami samotności dla zdrowia jest duże” – powiedział Luchetti. „Ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego i w jakich okolicznościach zwiększa to ryzyko wystąpienia demencji w późnym wieku”.
Chociaż dane do badania obejmowały osoby z całego świata, większość z nich zebrano od ludzi z bogatszych kultur półkuli zachodniej. Luchetti powiedział, że przyszłe badania powinny uwzględniać więcej danych z innych krajów.
„Wiemy, że w krajach o niskich dochodach rośnie liczba przypadków demencji” – powiedziała. „Przyszłe badania muszą zgromadzić więcej danych z tych krajów, aby ocenić, jakie są skutki samotności w różnych kontekstach narodowych i kulturowych”.
Wyniki metaanalizy dostarczają informacji, które mogą pomóc w przyszłych działaniach zapobiegawczych i interwencyjnych.
„Teraz, gdy istnieją solidne dowody na związek, niezwykle ważne jest zidentyfikowanie źródeł samotności, aby zarówno zapobiegać samotności, jak i sobie z nią radzić, a także wspierać dobre samopoczucie i zdrowie poznawcze starzejących się dorosłych” – stwierdził Luchetti.
Badania zostały wsparte grantem przyznanym przez Narodowy Instytut ds. Starzenia się, będący częścią Narodowego Instytutu Zdrowia.
Luchetti jest adiunktem na Wydziale Nauk Behawioralnych i Medycyny Społecznej. Jej współautorami na FSU byli Damaris Aschwanden, badaczka ze stopniem doktora; Amanda Sesker, doktorantka; Profesor Antonio Terracciano z Wydziału Geriatrii i profesor Angelina Sutin z Wydziału Nauk Behawioralnych i Medycyny Społecznej, wszyscy z FSU College of Medicine. Współautorami byli także naukowcy z Uniwersytetu Medycznego Wenzhou, Uniwersytetu w Limerick i Uniwersytetu w Montpelier.
