Jeżeli celem naszego kraju jest poprawa zdrowia i długowieczności osób żyjących w warunkach społeczno-ekonomicznych, … (+)
Od dziesięcioleci eksperci w dziedzinie polityki i zdrowia publicznego uznają, że społeczne wyznaczniki zdrowia— czynniki takie jak stabilność finansowa, możliwości zatrudnienia i bezpieczeństwo mieszkaniowe — odpowiadają Od 30% do 55% wyników zdrowotnych ludzi.
Te „niemedyczne” czynniki w znacznym stopniu przyczyniają się do nierówności i dysproporcje w opiece zdrowotnej.
Jak czynniki społeczne prowadzą do gorszego stanu zdrowia
Stany Zjednoczone, mimo że są jednym z najbogatszych krajów, zmagają się z głębokimi i powszechnymi problemami zdrowotnymi, wynikającymi w dużej mierze z społecznych uwarunkowań zdrowia.
Prawie 38 milionów Amerykanów żyje w ubóstwieponad 34 miliony ludzi walczy o zapewnienie sobie wystarczającej ilości pożywienia. Bezdomność dotyka ponad pół miliona ludzi każdej nocy, podczas gdy przemoc z użyciem broni palnej i samobójstwa — objawy szerszej niestabilności społecznej — pochłaniają prawie 100 000 istnień ludzkich każdego roku.
Te trudności społeczne i ekonomiczne to coś więcej niż tylko statystyki. Są one przyczyną zagrażających życiu dysproporcji zdrowotnych. Ludzie zmagający się z głodem, niebezpiecznymi warunkami mieszkaniowymi, słabą edukacją i ograniczonymi możliwościami zatrudnienia są narażeni na znacznie większe ryzyko zachorowania i przedwczesnej śmierci niż ich zamożniejsi sąsiedzi.
Te dysproporcje stale podkopują zdrowie psychiczne, emocjonalne i fizyczne całych społeczności. Na obszarach z pustyniami żywnościowymi i niskimi płacami powszechne jest złe odżywianie, co prowadzi do wyższych wskaźników zachorowań na cukrzycę. Przewlekły stres spowodowany bezrobociem, bezdomnością i dyskryminacją rasową wywołuje stany zapalne i podnosi ciśnienie krwi, zwiększając ryzyko chorób serca i innych chorób. Ponadto ograniczony dostęp do zasobów edukacyjnych i opieki zdrowotnej utrudnia opiekę profilaktyczną i sprawia, że radzenie sobie z chorobami przewlekłymi staje się jeszcze trudniejsze.
Konsekwencje są druzgocące. USA mają jeden z najniższa oczekiwana długość życia wśród krajów o wysokich dochodach, zaledwie 76 lat. Wskaźniki śmiertelności matek są alarmująco wysokie, a USA zajmują ostatnie miejsce wśród krajów rozwiniętych, a śmiertelność dzieci pozostaje niedopuszczalnie wysoka.
Te przerażające statystyki podkreślają głęboki wpływ czynników społecznych na stan zdrowia Amerykanów.
Społeczności amerykańskie walczą z problemem SDOH
Kilka lat temu rozmawiałem z liderami w Rochester, Nowy Jorkktóry zwrócił mi uwagę na ten problem. W dwóch dzielnicach oddalonych od siebie o zaledwie pięć mil, średnia długość życia w tamtym czasie różniła się o ponad 10 lat. Bogatsza dzielnica miała lepsze mieszkania, edukację, bezpieczeństwo, dostęp do żywności i możliwości pracy — zalety, których w większości brakowało w dzielnicy o niskich dochodach.
Na początku mojej kariery wierzyłem, że gdy tylko takie dysproporcje wyjdą na jaw, zmiany naturalnie nastąpią. Teraz rozumiem, że przełomowe rozwiązania pojawiają się tylko wtedy, gdy istnieje finansowo wykonalny sposób ich rozwiązania i silna ekonomiczna zachęta, aby to zrobić. Bez tych czynników problemy w naszych społecznościach będą się tylko pogarszać.
Najprostsze rozwiązanie jest najlepsze — na razie
Myślę, że poprzez przemyślenie na nowo sposobu, w jaki podchodzimy do zdrowia w niedostatecznie obsługiwanych społecznościach, możemy uratować tysiące istnień. Aby pokierować tą zmianą myślenia, zwróćmy się do wielowiekowej mądrości Williama Ockhama, mnicha i filozofa z XIV wieku, który nauczał, że najprostsze rozwiązanie jest zwykle najskuteczniejsze.
Zasada ta, znana jako brzytwa Ockhama, oznacza, że próba zajęcia się wszystkimi społecznymi determinantami zdrowia naraz jest podejściem skazanym na porażkę. Zakres takiego przedsięwzięcia okazuje się nieopłacalny i łatwo odrzucany przez wybranych urzędników ze względu na spolaryzowany klimat polityczny kraju i ograniczone finansowanie programów społecznych.
Zamiast tego nasz kraj może dokonać natychmiastowej i pozytywnej zmiany, koncentrując się na prostszym, bardziej osiągalnym rozwiązaniu: profilaktyka i leczenie chorób przewlekłych.
Te dożywotnie schorzenia są często bezpośrednim wynikiem społecznych uwarunkowań zdrowia i zagrażają dobremu samopoczuciu, prowadząc do zagrażających życiu powikłań i przedwczesnej śmierci. Według dane z CDCskuteczne leczenie chorób przewlekłych może zapobiec 30-50% zawałów serca, udarów mózgu, nowotworów i niewydolności nerek.
W niedostatecznie obsługiwanych społecznościach, gdzie zasoby opieki zdrowotnej są ograniczone, lekarze mają ledwie wystarczająco dużo czasu, aby zająć się nagłymi przypadkami i ostrymi problemami medycznymi. W rezultacie profilaktyka i leczenie chorób przewlekłych są często pomijane.
Chociaż ulepszone zarządzanie chorobami przewlekłymi nie jest substytutem zajęcia się przyczynami źródłowymi znajdującymi się w społecznych determinantach zdrowia, jest to praktyczny i osiągalny krok naprzód. Wykorzystując technologia generatywnej sztucznej inteligencji— narzędzia, które nie istniały jeszcze dwa lata temu — społeczności mogą wspierać pacjentów, poprawiać ich ogólny stan zdrowia i wydłużać ludzkie życie.
Koncepcja: Centra zdrowia i technologii społecznościowych
Można postrzegać te centra jako uzupełnienie istniejącego systemu Medicaid: zapewniające niedrogie, ukierunkowane i zaawansowane technologicznie wsparcie osobom z obszarów, w których zasoby opieki zdrowotnej są ograniczone.
Realizacja: Pierwsza faza obejmowałaby uruchomienie centrów pilotażowych w 10 społecznościach o niskich dochodach w Stanach Zjednoczonych — strategicznie zlokalizowanych w dostępnych obiektach, takich jak istniejące centra społecznościowe. W każdym centrum pracowałoby 10 pracowników społeczności — osoby pracujące w służbach socjalnych, które znają społeczność, mówią jej językiem i rozumieją, jak poruszać się po lokalnych biurokracjach i maksymalizować zasoby rządowe.
Huby obejmowałyby również jednego klinicystę, pielęgniarkę lub lekarza, aby zapewnić pomoc medyczną w przypadku nieoczekiwanych, pilnych problemów (nie jako rutynowi dostawcy opieki doraźnej). Huby te oferowałyby podstawowe usługi, takie jak opieka nad dziećmi, zapewniając rodzicom czas na spotkania z personelem, udział w sesjach edukacyjnych i wygodny dostęp do zasobów zdrowotnych.
Dodatkowe wsparcie medyczne dla wszystkich 10 placówek będzie zapewniać niewielka liczba specjalistów połączonych za pośrednictwem telemedycyny, którzy będą służyć swoją wiedzą i doświadczeniem w wyjątkowo złożonych przypadkach.
Integracja technologii AI: Generative AI będzie centralnym punktem działalności tych hubów. Pracownicy społeczności zostaną przeszkoleni, aby pomóc ludziom korzystać z GenAI do zarządzania medycyną stylu życia, monitorowania chorób przewlekłych i wczesnego wykrywania ostrych problemów.
Jak szczegółowo opisano w ChatGPT, MD: Jak pacjenci i lekarze wspomagani sztuczną inteligencją mogą odzyskać kontrolę nad amerykańską medycynąGenAI już czyni znaczące postępy w dziedzinie medycyny. Teraz ma możliwość szybkiej analizy indywidualnych historii medycznych, bieżącego stanu zdrowia i czynników stylu życia, aby zapewnić spersonalizowane zalecenia zdrowotne.
Dzięki odpowiedniemu szkoleniu i nadzorowi człowieka narzędzia oparte na sztucznej inteligencji mogą sugerować optymalną dietę na podstawie sytuacji finansowej danej osoby, identyfikować czynniki środowiskowe wpływające na zdrowie i zalecać środki zapobiegawcze dostosowane do konkretnych potrzeb.
Ponadto GenAI może monitorować przewlekłe schorzenia, analizując dane z urządzeń medycznych, takich jak ciśnieniomierze i monitory poziomu glukozy we krwi, zarówno w centrach, jak i w domu, sygnalizując, kiedy interwencja może być wymagana. Ta analiza w czasie rzeczywistym pomaga zmniejszyć obciążenie przepracowanych lekarzy, rozróżniając pacjentów, którzy są stabilni (i nie potrzebują dodatkowej opieki medycznej) i tych, którzy potrzebują dostosowania leków (co najczęściej można zrobić wirtualnie).
Dzięki tej technologii centra te usprawnią leczenie chorób przewlekłych i pomogą pacjentom unikać powikłań prowadzących do wizyt na pogotowiu lub hospitalizacji.
Skalowalność i opłacalność: Koszty utworzenia i obsługi każdego hubu — wliczając pensje, usługi i technologię — wyniosłyby mniej niż 1 milion dolarów rocznie. Przy całkowitej inwestycji w wysokości 10 milionów dolarów nasz kraj mógłby utworzyć 10 hubów wraz ze scentralizowanym specjalistycznym centrum telezdrowia, aby je wspierać. Biorąc pod uwagę szacowany budżet Medicaid w wysokości 853 miliardów dolarów w 2023 r., inwestycje wymagane dla tych demonstracyjnych hubów są minimalne.
Ten model hubu został zaprojektowany tak, aby szybko stać się neutralnym kosztowo, z dodatnim zwrotem z inwestycji w czasie. Oszczędności wygenerowane dzięki zapobiegnięciu tylko jednemu poważnemu zdarzeniu zdrowotnemu — zawałowi serca, niewydolności nerek lub udarowi — zrównoważyłyby koszty operacyjne zapewnienia rocznej pomocy 1000 osobom. W miarę generowania oszczędności w jednej społeczności urzędnicy Medicaid reinwestowaliby w nowe lokalizacje, stale rozszerzając program.
Praktyczny krok naprzód: Jeśli celem naszego kraju jest poprawa zdrowia i długowieczności osób żyjących na obszarach o niskim statusie społeczno-ekonomicznym, skoncentrowanie się na zapobieganiu i leczeniu chorób przewlekłych jest najszybszym i najskuteczniejszym podejściem, jakie jest dostępne.
Podczas gdy zajęcie się szerszymi społecznymi determinantami zdrowia — takimi jak mieszkalnictwo, edukacja i zatrudnienie — byłoby idealne, te złożone problemy prawdopodobnie nie zostaną rozwiązane szybko. W międzyczasie zmniejszenie obciążenia chorobami przewlekłymi oferuje namacalny sposób na poprawę wyników zdrowotnych już teraz. Co więcej, w miarę poprawy zdrowia ludzi społeczności będą odnotowywać niższe wskaźniki absencji, lepiej płatne prace i zdrowszych mieszkańców.
Ten model nie jest idealny. Ale jest to znaczący krok w dobrym kierunku. Jest przystępny cenowo, praktyczny i skalowalny. I jasne jest, że to, co robimy dzisiaj, nie działa. Nadszedł czas, aby spróbować czegoś nowego.
