Flub ci, którzy pamiętają początki gatunku survival horroru, jego renesans estetyczny na niezależnej scenie gier był przerażającą rozkoszą. Crow County, The Closing Shift, Murder House – to wszystkie współczesne przygody o zjawiskach nadprzyrodzonych, które wykorzystują trójwymiarową grafikę w niskiej rozdzielczości i blokowe tekstury nie tylko jako element wizualny, ale także jako sposób na ponowne połączenie się z tym, co sprawiało, że takie filmy jak Silent Hill i Clock Tower były przerażające i angażując się przede wszystkim. Fear the Spotlight, debiutancki tytuł od Cozy Game Pals i nowego wydawcy specjalizującego się w horrorach, Blumhouse Zawody sportoweto kolejny wspaniały, ciepło mrożący krew w żyłach przykład.
Dwie dziewczyny włamują się późno w nocy do biblioteki w liceum, szukając jednego konkretnego przedmiotu: tablicy spirytusowej, zamkniętej w gablocie w ramach wystawy poświęconej okultyzmowi. Vivian to kujonka, gwiazdorska wolontariuszka w bibliotece, a Amy to fascynująca outsiderka, zainteresowana zjawiskami nadprzyrodzonymi. Kiedy oboje decydują się na seans w pustym budynku, nawiązują kontakt nie tylko ze zmarłymi, ale także z tragicznym wydarzeniem z niedawnej przeszłości szkoły. A potem Amy w tajemniczy sposób znika.
Jako Vivian musisz przemierzać teraz koszmarnie zmienione korytarze, szukając przyjaciela i dowiadując się więcej o tym, co wydarzyło się tutaj 30 lat temu. Deweloper Cozy Game Pals rozumie, że nocna szkoła to idealne miejsce na horror – w tej grze pełno jest zaciemnionych korytarzy wypełnionych szafkami, obrzydliwych łazienek i obszarów takich jak sale gimnastyczne i baseny, które nabierają przerażającej atmosfery, gdy panuje cisza i pusty. W miarę eksploracji gra dostarcza ci drobnych, charakterystycznych oznak konwencji horroru; skrzypiące drzwi, migoczące światło, twarz dostrzeżona na drugim końcu korytarza, więc wiesz, że coś tam jest i obserwuje. Świetnie wykorzystano także technologię z lat 90. – rzutnik folii, telewizor z odtwarzaczem wideo, starocie komputer – które zapewniają ustawienia puzzli, ale także informują, że nie jesteś już w XXI wieku.
Szczególnie przyjemne są formalne ukłony w stronę Resident Evil i Silent Hill – ważne przedmioty w otoczeniu błyszczą, dzięki czemu można je zauważyć, a przechodząca obok Vivian głowa kieruje się w stronę interesujących artefaktów. Zagadki również korzystają ze znanych konwencji i często dotyczą obiektów mechanicznych, niezależnie od tego, czy są to generatory prądu wymagające bezpieczników, czy fortepian, który musi zagrać określoną melodię. Użycie drżącej grafiki low-poly jest dokładnie retro, ale z świadomą, artystyczną jakością, która podnosi wygląd gry poza zwykłą nostalgię.
Dotyczy to również narracji, która przewyższa czasem schematyczną fabułę i drewniane podkłady głosowe znane z oldschoolowych horrorów. Fear the Spotlight ma w swej istocie subtelną i emocjonalnie wybrzmiewającą queerową historię miłosną, poprzez którą porusza tematy performatywne i obserwacyjne. To gra o rolach, jakie odgrywamy w naszym życiu oraz o roli, jaką wyobraźnia (na dobre i złe) odgrywa w miłości i pożądaniu. Tytuł jest dosłowny i przenośny, stanowiąc metaforę ludzkiego spojrzenia, które może być pełne uwielbienia lub znęcania się, pożądania lub obsesji.
Jest to krótka gra – można ją ukończyć w kilka godzin – i stanowi jedynie niewielkie wyzwanie, co czyni ją doskonałym punktem wejścia w gatunek horroru dla młodych dorosłych. Na końcu znajduje się urocza wiadomość, w której dziękuje się graczom za poświęcony czas i uwagę oraz przyznaje, że gra nie jest idealna. Tak nie jest, ale przecież nic takiego nie jest, a czas, który spędziłem w jej towarzystwie, był wciągający, niesamowity i nieoczekiwanie dał do myślenia. Horror zapewnia wypaczoną i mroczną soczewkę, przez którą patrzymy na nasze życie i dowiadujemy się nowych rzeczy o sobie i świecie, i została tutaj fachowo wykorzystana. Skupiając się na miłości, Fear the Spotlight zrobi więcej niż tylko przestraszy.
po promocji w newsletterze
