- Conan O’Brien powiedział, że podczas pracy jako scenarzysta w „Saturday Night Live” doświadczył wypalenia zawodowego.
- Były gospodarz talk-show powiedział, że żałuje, że jest „zbyt intensywny” w swojej pracy.
- Kroki prowadzące do przezwyciężenia wypalenia zawodowego obejmują odpoczynek i przerwy w karierze.
Conana O’Briena żałuje, że pracował tak intensywnie jako scenarzysta nad „Sobotnia noc na żywo.”
W poniedziałkowym odcinku swojego podcastu „Conan O’Brien potrzebuje przyjaciela” – komik otworzył się przed współgospodarzami i gościem, Toma Hanksao czasie, gdy pracował jako scenarzysta w serialu.
„Byłem wypalony i powiedziałem, że muszę iść” – powiedział O’Brienaktóry pracował w SNL od 1988 do 1991. Opuścił serial, aby pracować jako scenarzysta dla „Simpsonowieprzed dołączeniem do „Late Night” jako gospodarz w 1993 roku.
O’Brien (61 l.) dodał, że chciałby cofnąć się w czasie. „Ludzie zawsze mówią, że nie żałują” – powiedział. „Ale żałuję, że tak bardzo skupiałem się na tej pracy. Byłem zbyt intensywny i myślę, że okradłem się z części zabawy, którą mogłem mieć”.
Powiedział, że chociaż „dobrze się bawił”, mógłby zostać tam dłużej jako pisarz, gdyby nie sprawił sobie „takiej harówki”.
O’Brien nie jest pierwszą osobą, która otwarcie wspomniała o stresującej naturze pracy w SNL.
w lipcu Andy’ego Samberga porównał swoją pracę w SNL do bycia zawodowym sportowcem w jednym z odcinków programu Peacock Kevina Harta „Hart to Heart”.
„Dla mnie to było tak, że nie mogę już tego znieść” – powiedziała gwiazda „Brooklyn Nine-Nine”, która opuściła serial w 2012 roku. „Fizycznie i emocjonalnie rozpadałem się w życiu”.
Przedstawiciel firmy O’Brien nie odpowiedział natychmiast na prośbę Business Insider o komentarz przesłaną poza normalnymi godzinami pracy.
Radzenie sobie z wypaleniem zawodowym
Światowa Organizacja Zdrowia definiuje wypalenie jako zjawisko zawodowe wynikające z „chronicznego stresu w miejscu pracy, z którym nie udało się skutecznie sobie poradzić”.
Niektóre oznaki, że zbliżasz się do wypalenia zawodowego obejmują zmęczenie, mniejszą produktywność i utratę zapału do pracy.
Samo dłuższe spanie nie wyleczy wypalenia zawodowego. W sierpniu BI poinformowało o tym ludzie potrzebują siedem rodzajów odpoczynku: fizyczny, umysłowy, zmysłowy, emocjonalny, społeczny, twórczy i duchowy.
Ponadto dr Rachel O’Neill, doradca kliniczny i konsultant ds. zdrowia psychicznego, powiedziała wcześniej BI, że osoby doświadczające wypalenia zawodowego powinny rozważ rozmowę ze specjalistą zajmującym się zdrowiem psychicznym.
„W miarę możliwości staraj się znaleźć czas w ciągu dnia na dbanie o siebie, szczególnie o siebie, które koncentruje się na świadomości skupionej na teraźniejszości: szczególnie pomocne mogą być tutaj takie rzeczy, jak uważność i medytacja” – dodała.
Dla niektórych pomocna może być również przerwa w karierze zawodowej.
Anaïs Felt, była starsza menedżerka produktu w firmie technologicznej z Doliny Krzemowej, powiedziała BI, że podjęła decyzję o… „mikroemerytura” po tym, jak poczułeś się wypalony. Przez pierwsze kilka tygodni przerwy po prostu relaksowała się i odpoczywała.
„Bardzo się cieszę, że odpoczęłam na miesiąc, ponieważ dzięki temu mogłam przejść do kolejnego etapu mojej mikroemerytury, czyli robienia rzeczy, które kochałam i na których mi zależało, bez nadmiernego wypalenia zawodowego” – powiedziała.
Podobnie Imani Ellis napisała dla BI w zeszłym roku, że bierze 30 dni wolnego od pracy, aby nabrać sił pozwoliła jej na nowo odkryć iskrę twórczą.
„Czas spędzony poza domem pozwolił mi nie tylko na niezakłócony czas na przekształcenie moich marzeń w nową rzeczywistość” – napisał dyrektor generalny. „Ale zachęciło mnie to również do czerpania radości ze sztuki nierobienia absolutnie niczego – było to uczucie tak obce, że nabycie tej umiejętności zajęło mi trochę czasu”.
