Sieci kwantowe są bliższe rzeczywistości

Kiedy foton wchodzi w interakcję z pamięcią kwantową, staje się uwikłany z pamięcią – czyli pomiary dokonywane na każdym fotonie Lub pamięć dostarczałaby informacji o (i w ten sposób modyfikować) stan drugiego.

Jednak zamiast mierzyć foton (i w ten sposób wydobywać informacje), foton podlega konwersji częstotliwości kwantowej z częstotliwości widzialnej (gdzie działa pamięć kwantowa) na częstotliwość telekomunikacyjną (gdzie minimalizowane są straty w światłowodzie). Foton (obecnie o częstotliwości telekomunikacyjnej) odbywa następnie podróż w obie strony przez podziemną sieć światłowodową, po czym wraca do Harvardu, gdzie jest konwertowany z powrotem na częstotliwość widzialną.

Po zakończeniu tej podróży foton odbija się od innej pamięci kwantowej w innym laboratorium, przenosząc w ten sposób splątanie z fotonu na tę drugą pamięć. Wreszcie foton, odbity od drugiej pamięci, jest następnie kierowany do detektora, który odnotowuje obecność fotonu, ale nie ujawnia żadnej informacji kwantowej zawartej w świetle. Jest on splątany z pamięcią — co oznacza, że ​​pomiar albo foton, albo pamięć modyfikuje stan drugiego. Następnie foton przekształca częstotliwość widzialną w częstotliwość telekomunikacyjną, która następnie odbija się do innego laboratorium, kończąc w ten sposób podróż.