Knicks metodycznie ruszyli w stronę rywalizacji, a Mikal Bridges zapewnił im przewagę

Latem 2019 r. Nowy Jork Knicks myśleli, że dostaną Kevin Durant I Kyrie Irving. Nie dostali ani jednego, ani drugiego. Ale zamiast wziąć pieniądze, które odłożyli na ten duet i zacząć nieodpowiedzialnie je rozrzucać na mniej wartościowych wolnych agentów, którzy zamroziliby ich konta na lata, wycofali się. Zebrali emocje. Podpisano Juliusz Randle na trzyletnią umowę i w ciągu kolejnych kilku lat zaczęli uzupełniać skład klubu o krótsze kontrakty, które miały zapewnić im maksymalną elastyczność w przyszłości.

Po drodze podpisali Jalen Brunson do kontraktu, który okazał się najlepszym kontraktem w lidze, jednocześnie gromadząc osiem kwalifikujących się do wymiany draftów do skrzyni wojennej tak bogato zaopatrzonej jak jakakolwiek drużyna spoza GrzmotPróbowali wykorzystać wiele z tych wyborów w drafcie Donovana Mitchellaale tak się nie stało. Szczęście. Mitchell jest świetny, ale Knicks prawdopodobnie nie zbudowaliby drużyny, którą mają dzisiaj, gdyby on i Brunson walczyli o prawa kreatywne.

Ciągle brnęli dalej. Podpisano Josh Hart. Izajasz Hartenstein. Don DiVincenzo. Podpisano ponownie Mitchell Robinson w ramach kolejnego inteligentnego kontraktu. Sprzedane za I Anunoby nie rezygnując z żadnego z tych cennych typów, pozostawiając w banku więcej niż wystarczającą ilość na duży zamach, gdy pojawi się odpowiednia okazja.

Miało to miejsce późnym wieczorem we wtorek, kiedy Knicks wysłali pięć z tych wyborów w pierwszej rundzie draftu (cztery własne, wszystkie niechronione, plus wybór Milwaukee w 2025 r. chroniony na pozycjach 1-4) do Netty z Brooklynu Jak część ogromnego pakietu dla Mikala Bridgesa.

W próżni Bridges, który jest bardzo dobrym graczem, ale nigdy nie dostał się do drużyny All-Star, nie jest wart pięciu wyborów w pierwszej rundzie plus jeszcze jedna zamiana typów. Ale w kontekście drużyny Knicks tak. Dopasowanie jest niesamowite, a teraz, gdy OG Anunoby ponownie podpisał kontrakt, Nowy Jork wygląda jak legalny pretendent.

Szczerze mówiąc, spójrz na ten skład defensywny: Anunoby, Bridges i Josh Hart/Donte DiVincenzo na obwodzie, wywierający presję na piłkę, przełączający się po całym boisku, wspierany przez Robinsona, elitarnego obrońcę obręczy. Gdzie widziałeś już tę formułę?

Ten Celtics po prostu pojechałem na mistrzostwa z Święto Jrue, Derricka White’a i Jays dławią się prawie całą penetracją i Kristapsa Porzingisa odfiltrowując tę ​​małą akcję, która prześlizgnęła się na krawędzi.

The Timberwolves dotarł do finału konferencji i odpadł Nikola Jokić z tą samą formułą: Anthony Edwards, Jadena McDanielsa, Nickeila Alexandra-Walkerawszyscy ci goście tłumią rozgrywających piłkę, dając im wolną rękę w grze na obwodzie tak agresywnie, jak im się podoba, ponieważ Rudy Gobert zawsze jest tam, aby ich wesprzeć.

W dzisiejszej lidze, zwłaszcza biorąc pod uwagę sposób, w jaki nowe zasady – lub sposób, w jaki stare zasady są egzekwowane w nowy sposób – ograniczyły przewagę ofensywną, staje się coraz bardziej jasne, że aby zdobyć mistrzostwo, w zasadzie warunkiem wstępnym jest móc się bronić wszędzie Sąd.

Jeden lub dwóch dobrych obrońców to za mało. Ochraniacz obręczy, którego zadaniem jest łatanie wielu dziur, nie zadziała. Nie można mieć wielu dziur w pierwszej kolejności. Nawet jedna dziura może być zbyt trudna. Ataki są po prostu zbyt dobre w wykorzystywaniu każdej słabości, jaka się im ukazuje.

Nawet tak świetne jak Luka Dončić i Kyrie Irving grają ofensywnie, co było widać na całym boisku w finale. Nie było mowy, żeby Dallas wygrał tę serię, skoro tych dwóch zawodników grało w takiej obronie.

Zobaczymy, czy Julius Randle będzie w drużynie, gdy sezon się zacznie (wydaje się potencjalnym kandydatem do wymiany), ale nawet jeśli tak, to mówimy o zawodniku ofensywnym All-Star. On i Brunson są tam dla swojej kreacji i punktacji, ale nadal nie są prawdziwymi celami po drugiej stronie. I są otoczeni tymi potwornymi skrzydłami defensywnymi. Ponownie, nie da się przecenić, jak wysoko Bridges i Anunoby, a w nieco mniejszym stopniu Hart, siedzą na półce obrońców NBA.

DiVincenzo też jest łowcą. Brunson wpływa na defensywnego końca samym swoim sprytem. Miles McBride potrafi pilnować. Randle jest jednym z tych facetów, których wartość defensywna może dramatycznie wzrosnąć, im lepsza i bardziej odpowiedzialna jest obrona wokół niego. Trudno będzie nie pilnować w tej drużynie.

Przyjrzyjmy się teraz stronie ofensywnej, gdzie, co ważne, najlepsza skuteczność Brunsona pozostaje niekwestionowana. Ponownie, ponieważ Brunson wyewoluował w supergwiazdę na poziomie MVP, sprowadzenie innego gracza tej rangi – gracza, którego zwykle poszukuje się do tego rodzaju pakietu wymiany – zakłóciłoby przejrzystość twórczą. Często jest to jeden z kosztów przypieczętowania statusu supergwiazdy młodemu, zabawnemu zespołowi. Oklahoma City oparło się tej opcji, nawet dysponując całym dostępnym kapitałem. Shai Gilgeous-Alexander to ten facet. Nie muszą tego błotnić.

Więc co robisz? Sprowadzasz gościa, który ma jakąś zdolność 1A, ale ostatecznie lepiej pasuje jako druga opcja. Bridges jako zawodnik numer 1 w Nets nie miał zbyt wielu zadań. W drużynie Knicks jest absolutnie doskonały jako drugi strzelec i kolejny strzelec powalający, który jeszcze bardziej wykorzysta podłogę do malowania Brunsona.

Ponadto Bridges, przynajmniej przez kilka następnych lat, będzie kosztował mniej niż typowa supergwiazda, która poszłaby na taki pakiet handlowy. Przyjrzyjmy się Paweł George jeszcze raz: jeśli złoży ofertę typu podpis i transakcja, prawdopodobnie będzie to maksymalna kwota zaczynająca się od około 50 milionów dolarów rocznie. Nawet gdyby zdecydował się na zarobienie w tym sezonie 48,8 mln dolarów z myślą o podpisaniu przedłużenia umowy w późniejszym terminie, to w tym sezonie oznacza to o 27 mln dolarów więcej niż zarabia Bridges.

Myślisz, że utrzymanie Anunoby’ego będzie trudne, jeśli Bridges będzie na pokładzie? Spróbuj z maksymalnym graczem, który zapcha twoje książki. Głębia New Yorku byłaby poważnie zagrożona. Ile widziałeś drużyn, które zbudowały skład z przewagą najlepszych, sprowadzając najemników z maksymalnym kontraktem, tylko po to, by skończyć z przegraną w pierwszej rundzie i listą płac, która mogłaby udusić hipopotama? Patrzę na ciebie, Phoenix.

Dodaj to wszystko – obronę, ofensywny charakter bez utraty przejrzystości, okazyjny kontrakt zachowujący głębię i nagle nabiera większego sensu to, że All-Star w czasie zerowym byłby wart pięć typów w pierwszej rundzie. Wszystko zależy od kontekstu drużyny Knicks i szczególnej pozycji jej aktualnej listy płac, która ma zastosowanie do wszystkich poziomów składu na przyszły sezon.

Za kilka lat płace w Nowym Jorku będą szalone. Brunson kwalifikuje się do przedłużenia. Mosty można przedłużyć na trzy lata, 113 milionów dolarów w sześć miesięcy, według Bobby’ego Marksa z ESPN. Anunoby otrzyma dużą wypłatę przy całej swojej obecnej dźwigni. Jeśli jakimś cudem zatrzymają Hartensteina, to też będzie całkiem duża liczba.

Ale jeśli chodzi o twarde limity, chodzi tylko o te pensje w tym sezonie, a pod tym względem Brunson i Bridges zarobili w tym sezonie łącznie 48 milionów dolarów, to złoto. Knicks zasadniczo kupują maksymalnie dwóch zawodników w cenie jednego. Potem jest cholerny New York Knicks. Pieniądze nie są problemem. Mogą wejść głęboko w podatek od luksusu, ile chcą, gdy tylko zespół będzie gotowy do działania. A te Knicks rzeczywiście wyglądają na gotowe do walki.