Rozwój Mistrzostw Świata we wspinaczce sportowej
Trzy lata po powstaniu wspinaczkowego World Series i dwa lata po pierwszym Pucharze Świata we wspinaczce, inauguracyjnym Mistrzostwa Świata we wspinaczce byli przetrzymywani Frankfurt, Niemcyw 1991 r. zawodami we wspinaczce w prowadzeniu i wspinaczce szybkiej. Miały być przetrzymywane co dwa lata.
Innsbruck, Austria; Genewa, Szwajcaria; Paryż, Francja; a Birmingham w Wielkiej Brytanii było gospodarzem kolejnych czterech Mistrzostw Świata z udziałem tylko konkursy prowadzenia i szybkości przy każdym. W tym czasie wielkość Mistrzostw wzrosła ze 110 do 180 zawodników.
Wspinaczka boulderowa została oficjalnie zatwierdzona jako trzecia dyscyplina wspinaczki sportowej w 1998 r., wraz z pierwszymi zawodami Pucharu Świata w boulderingu w 1999 r. W 2001 r. dyscyplina ta została dodana do Mistrzostw Świata w Winterthur w Szwajcarii.
Po 2011 roku mistrzostwa przeniesiono na lata parzyste, aby uniknąć kolizji z Igrzyskami Światowymi, na których wspinaczka sportowa występowała od 2005 roku i miała odbyć się ponownie w 2013 roku. Na Mistrzostwach Świata 2012 w Paryżu skompletowana Wydarzenie, które połączyło wszystkie trzy dyscypliny: prowadzenie, bouldering i szybkość, zostało rozegrane po raz pierwszy. Mniej więcej w tym samym czasie do oficjalnego programu Mistrzostw Świata dodano także parawspinaczkę, której debiut odbył się w 2011 roku.
Mistrzostwa zostały przeniesione na lata nieparzyste – począwszy od 2019 roku w Hachioji w Japonii – po dodaniu wspinaczki sportowej do programu olimpijskiego. Obecnie co drugie mistrzostwa – te organizowane w latach bezpośrednio poprzedzających igrzyska olimpijskie – pełnią funkcję kwalifikacji olimpijskich.
Podczas Mistrzostw Świata 2023 w Bernie w Szwajcarii zawody kombinowane zmieniły nazwę i format z zawodów na ołowiu, boulderingu i szybkości na odświeżoną imprezę „Boulder i ołów”. Miało to miejsce po tym, jak wspinaczka szybka uzyskała odrębną dyscyplinę na igrzyskach olimpijskich.
