Achilles miał piętę, Harry'ego Kane'a ma kostki – nawet najwięksi mają fizjologiczne ograniczenia.
Tyle że te wady często czynią je świetnymi.
Mitologia grecka mówi, że Achilles, grecki bohater wojenny, był trzymany za tył stopy, gdy zanurzał się w rzece Styks, oddzielając krainy żywych i umarłych, gdy był dzieckiem. To uczyniło go niepokonanym, z wyjątkiem miejsca, które nosi jego imię i (jak tam twoje szczęście?), gdzie zginął po trafieniu strzałą.
Od sezonu 2016/2017 kontuzje kostki utrudniały karierę Kane'a siedmiokrotnie przy różnych okazjach. W sezonie 2018–2019 zerwał tam więzadła i łącznie opuścił przez te problemy wszystkie mecze w sezonie ligowym.
A jednak ta sama fizjologia, która predysponuje go do problemów z kostkami, wyjaśnia jego światowej klasy uderzenia piłką i znakomite wyniki w strzelaniu bramek: Anglia najlepszym strzelcem wszechczasów drużyny, jednym z zaledwie trzech zawodników ponad 200 goli w Premier Leaguenajlepszy debiutancki sezon (pod względem strzelonych bramek) w Bundesliga historia.
Sportowiec rozmawiałem z biomechanikiem piłkarskim Architem Navandarem, aby zrozumieć, jak nazywa „wiotkie kostki” Kane’a i dlaczego dzięki nim jest tak dobry.
Najpierw lekcja fizjologii i biomechaniki.
Ludzka kostka to złożona rzecz, punkt, w którym spotykają się kość piszczelowa (piszczel), kość łydkowa (strzałkowa) i skokowa (pięta). Naukowcy nazywają to „stawem maziowym przegubowym”, ponieważ ruch odbywa się głównie w jednej płaszczyźnie (kierunku). W tym przypadku góra-dół. Kostka może zginać stopę w kierunku ciała (zgięcie grzbietowe) i odsuwać się od niej (zgięcie podeszwowe), ale z ograniczoną rotacją. Termin maziowy odnosi się do płynu w stawie, który wspomaga ruch.
„Nie mamy takich samych zdolności, jakie mamy w przypadku rąk i stóp” – mówi Navandar. „Nie mamy takiej zręczności. Bardzo łatwo jest obracać nadgarstki. Kostka, żeby mieć ten sam poziom zręczności, trzeba trenować. Rotacja jest bardzo, bardzo trudna, ponieważ im sztywniejsza jest twoja kostka, tym większą masz kontrolę nad kopnięciem.
Obserwatorzy Pierwsza liga futbolu transmitowanego w brytyjskich transmisjach, poznacie upodobanie analityka Ally McCoist, która mówi, że zawodnik „wybrał niewłaściwy klub (golfowy)”, gdy błędnie podał piłkę. Analogia do gry w golfa służy do opisania, w jaki sposób różne podania (i uderzenia) wymagają określonej ilości mocy/rotacji i różnych trajektorii. Aby zmienić „kij golfowy”, gracze „zmieniają orientację (stopy)” – mówi Navandar. „Mała modyfikacja może całkowicie zmienić powierzchnię kontaktu”.
Navandar twierdzi, że Kane robi to lepiej i częściej niż większość, co czyni go nieprzewidywalnym.
„Uzyskuje dużą moc w swoich kopnięciach, ale pozornie nie wykonuje żadnego odrzutu” – mówi Navandar. „Nie ugina tak mocno kolan, nie jest to wyraźne zgięcie kolana przed kopnięciem. Istnieją kopnięcia w miejscu wyprostu bioder, ale nie są one widoczne. Kiedy kopiesz, chcesz zwiększyć powierzchnię kontaktu, aby pomóc w maksymalnym przeniesieniu energii ze stopy na piłkę, ponieważ nastąpi pewna utrata energii.
Oto porównanie (dolnego) wyciągu Kane'a z tym Manchesteru City'S Erlinga Haalanda.
Navandar wyjaśnia, że kopanie dzieli się na „cztery fazy”. Zaczyna się od zamachu do tyłu, gdy noga się cofa, a następnie ugina (kolano ugina się, a noga znów zaczyna poruszać się do przodu). Noga przyspiesza w kierunku piłki, uderza ją, a następnie podąża za nią.
„Początkowe zgięcie przed rozluźnieniem przypomina ruch bicza” – patrząc z boku, mówi Navandar. „To, co robi Kane w części dotyczącej przyspieszania, nie jest (było) sztywne. To trochę się zmienia, jest w stanie kontrolować ruchy. Dzieje się to podświadomie, automatycznie.”
W uproszczeniu: gdy Kane macha nogą, zmienia orientację kostki, aby uderzyć piłkę w inny sposób. Navandar porównuje to do tenisisty zmieniającego w ostatniej chwili serwis.
Oto przykład gola Kane’a strzelonego bokiem przeciwko Manchesterowi City, kiedy był na boisku Tottenhamu Hotspur. Początkowo kształtuje piłkę tak, aby uderzał ją sznurowadłami, a następnie rozszerza stopę, aby zakończyć podbiciem.
Nie jest to czyste zakończenie, gdyż Kane uderza piłkę górną częścią, która leci w dół, by w drodze do siatki uderzyć w murawę. Mimo wszystko City Edersona można było dosięgnąć go jedynie opuszkami palców. „Te ruchy są bardzo trudne do zauważenia gołym okiem” – mówi Navandar.
Navandar wyjaśnia, że większość graczy utrzymuje kostkę zablokowaną po odciągnięciu nogi do tyłu w celu oddania strzału (naciągnięcie). Dzieje się tak dlatego, że sztywniejsze kostki zmniejszają utratę energii, co zwiększa moc. Zazwyczaj, gdy gracze strzelają, kostka pozostaje z palcami skierowanymi w stronę podłogi (zgięcie podeszwowe), aby zmaksymalizować powierzchnię uderzenia piłki. Kane będzie jednak poruszał stopą, obracając kostkę, zmieniając wykończenie.
Aby zrekompensować utratę mocy, Navandar podkreśla ramię Kane'a po tej stronie, która nie kopiuje, często uniesione podczas uderzenia (patrz zdjęcia powyżej): „Moc, którą uzyskuje, pochodzi głównie z wyprostowania ramienia. To jak sprężysta akcja angażująca całe ciało”. Jest to ruch podobny do tego, jak sprinterzy wyrzucają ramię nogi startowej do tyłu, gdy wylatują z bloków.
Wszystko to jest biomechaniczną analizą pochwał, która otacza Kane’a od lat: ma on jedną z najszerszych bibliotek wykończeń w grze, nigdy nie jest wybredny w kwestii sposobu zdobywania bramek i może je zdobyć dowolnym butem. „Czuję się komfortowo z obiema (stopami), nie czuję, że cokolwiek tracę” – powiedział brytyjskiemu nadawcy BT Sport w 2018 roku.
Od początku sezonu 2019–20 zajmuje czwarte miejsce pod względem liczby bramek w czterech najlepszych ligach Europy. Tylko Haaland (164), Kyliana Mbappe I Roberta Lewandowskiego (oba po 135) — Kane powinien zmierzyć się z tym ostatnim dziś wieczorem podczas wizyty Bayernu Barcelona w Liga Mistrzów — mieć więcej niż jego 132.
ZEJDŹ GŁĘBEJ
Analiza czterech najlepszych lig Europy: jakie jest porównanie piłki nożnej w Anglii, Włoszech, Hiszpanii i Niemczech?
„Ma fantastyczny piłkarski mózg” – mówi Navandar – „ale także to, że potrafi dostosować swoją grę i technikę, aby zapewnić elastyczność i mobilność dolnej części nogi”.
Umiejętności Kane’a odzwierciedlają jego dni w akademii. Ten późno dojrzewający zawodnik, nigdy nie wyróżniający się fizycznie (szybkością ani rozmiarami), mający na swoim koncie cztery wypożyczenia w klubach z niższej ligi, zanim w wieku 20 lat dostał się do pierwszego składu Tottenhamu, nauczył się to rekompensować.
⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽⚽
Wszystkie 36 goli Harry'ego Kane'a w Bundeslidze w tym sezonie 🎥
▶️ https://t.co/JG8Ac4ItlW#MiaSanMia pic.twitter.com/XjIHcWLESW
— FC Bayern (@FCBayernEN) 19 maja 2024 r
Kane obserwował, jak były kolega z drużyny Spurs, Jermain Defoe, szybko oddawał strzały ze względu na szybkość obrońców Premier League, a jego ulubione wykończenie to strzał w poprzek bramkarza po przyjęciu piłki przed jego stopy. Jest to tak samo charakterystyczne jak kara za znak towarowy Kane’a. Generuje taką siłę w tych strzałach, że po kolejnych rzutach zazwyczaj przewraca się na lewą kostkę. „To część wniosku” – mówi Navandar.
Jedyną stałą w karierze Kane’a są zmiany, ewolucja zarówno jako napastnika, jak i kończącego grę. Pokazał przeciw Arsenał'S Dawid Raya w zeszłym sezonie w Lidze Mistrzów, że potrafi wykonywać rzuty karne, gdy obserwuje bramkarza, a następnie kieruje się w drugą stronę, do jego skoku; zwykł wykonywać rzuty karne, nie zwracając uwagi na „bramkarza”..
Gdyby były jakiekolwiek wątpliwości co do jego wykonywania rzutów karnych po kluczowym chybieniu przeciwko Francja pod koniec ćwierćfinałowej porażki Anglii w Mistrzostwach Świata 2022 Kane je unieważnił. Od tego czasu zdobył wszystkie 21 rzutów karnych, co stanowi najdłuższą passę z rzędu w jego karierze, w tym hat-tricka w wygranym 9:2 meczu Bayernu z Dinamo Zagrzeb w Lidze Mistrzów 9:2 we wrześniu. Te trzy gole uczyniły go czołowym angielskim strzelcem w historii Ligi Mistrzów, wyprzedzając Wayne'a Rooneya.
Te dwie wiotkie kostki przyniosły także siedem Złotych Butów dla klubu i reprezentacji.
(Zdjęcie na górze: Catherine Ivill – AMA/Getty Images)
