Pieniądze, które w ten sposób zarobił, wystarczyły, aby Kosioba mógł przez kilka pierwszych lat studiować biologię na Uniwersytecie Stony Brook. Odbył staż w zaniedbanej grupie biologii roślin, która nauczyła go, jak przeprowadzać niskobudżetowe eksperymenty. „Do wszystkiego używaliśmy wykałaczek i kubków po jogurcie, jak szalek Petriego” – mówi, ale trudności finansowe zmusiły go do rezygnacji. Zanim wyszedł, jeden z jego kolegów z laboratorium podał mu tubkę Agrobacterium – drobnoustroju powszechnie wykorzystywanego do wbudowywania roślin w nowe właściwości.
Bioinżynieria Petunii została opracowana przez badacza biotechnologii roślin Sebastiana Kościobę pracującego w swoim domowym laboratorium w Huntington w stanie Nowy Jork, 30 października 2024 r.Lanna Apisukh
Półka z roślinami bioinżynieryjnymi pod oświetleniem w domu Sebastiana Kościoby, 30 października 2024 r. Badacz biotechnologii roślin zbudował laboratorium w swoim domu, gdzie pracuje w Huntington w stanie Nowy Jork.Lanna Apisukh
Probówki z petuniami pod oświetleniem do uprawy w Huntington w stanie Nowy Jork, 30 października 2024 r. Kwiaty zostały bioinżynierii przez Sebastiana Kosiobę, badacza biotechnologii roślin, który pracuje w swoim domowym laboratorium.Lanna Apisukh
Kosioba postanowił zamienić róg swojego korytarza w prowizoryczne laboratorium. Zdał sobie sprawę, że może kupić tani sprzęt na wyprzedażach od zamykanych laboratoriów i sprzedać go po przecenie. „Dało mi to niewielki strumień dochodów” – mówi później nauczył się drukować w 3D stosunkowo proste elementy sprzętu, które są sprzedawane po wysokich cenach. Na przykład kaseton świetlny używany do wizualizacji DNA można złożyć z kilku niedrogich diod LED, kawałka szkła i włącznika światła. Ten sam sprzęt byłby sprzedawany laboratoriom za setki dolarów. „Mam tę drukarkę 3D i jest to najpotężniejsza technologia, jaką posiadam” – mówi Kosioba.
Całe to majsterkowanie miało pomóc w realizacji głównej misji Kosioby: zostaniu projektantem kwiatów. „Wyobraźcie sobie, że jesteście Willym Wonką wśród kwiatów, bez seksizmu, rasizmu i nieznośnych małych niewolników” – mówi. W USA prace związane z genetycznie modyfikowanymi kwiatami mają najniższy stopień bezpieczeństwa biologicznego, więc cosioba Or nie poddaje temu swojemu laboratorium twarde przepisy. Mówi, że w Wielkiej Brytanii i UE nie byłoby możliwe amatorskie edytowanie genów.
Kosioba dał się poznać jako samozwańczy „pipetator do wynajęcia” – pracujący dla start-upów w celu opracowania naukowych dowodów słuszności koncepcji. Przed Igrzyskami Olimpijskimi w Tokio w 2020 r. biolog roślin Elizabeth Henoff poprosiła Kosiobę o pomoc w projekcie, nad którym pracowała: zaprojektowaniu kwiatu powojnika z niebiesko-białą szachownicą stosowaną podczas igrzysk. Tak się złożyło, że w przyrodzie istniał już kwiat szachownicy – szachownica głowy węża. Kosioba zastanawiał się, czy mógłby zaimportować do powojnika jakieś geny tej rośliny. Niestety okazało się, że wężogłowy miał jeden z największych genomów na świecie i nigdy nie został zsekwencjonowany. Wraz ze zbliżaniem się igrzysk olimpijskich projekt upadł. „To na pewno rozdzierało serce, ponieważ nie mogliśmy sprawić, żeby to zadziałało”.
Zbliżenie hodowli tkankowej petunii wyhodowanej przez Sebastiana Kościobę, badacza biotechnologii roślin z Huntington w stanie Nowy Jork, 30 października 2024 r.Lanna Apisukh
Probówki z zamrożonym DNA i enzymami roślinnymi w domowym laboratorium badacza biotechnologii roślin Sebastiana Kościoby w Huntington w stanie Nowy Jork, 30 października 2024 r.Lanna Apisukh
W miarę jak Cossioba zagłębiał się w świat biologii syntetycznej, zaczął stopniowo zmieniać swoje zainteresowania – od prostego tworzenia nowych typów roślin po odblokowywanie narzędzi naukowych. Obecnie dokumentuje swoje eksperymenty w notatniku internetowym, z którego każdy może korzystać bezpłatnie. Zaczął także sprzedawać plazmidy – małe kręgi roślinnego DNA – których używa do transformacji kwiatów.
„Zdecydowanie żyjemy w złotym wieku biotechnologii” – mówi. Dostęp jest większy, a społeczność badawcza jest bardziej otwarta niż kiedykolwiek. Cosioba próbuje odtworzyć XIX-wieczny rozkwit amatorskich hodowców roślin, podczas którego naukowcy-amatorzy dzielili się swoim materiałem, częściowo dla dreszczyku emocji związanego z tworzeniem nowych odmian roślin. „Nie trzeba być zawodowym naukowcem, żeby pracować w nauce” – mówi Kosioba.
Oprócz tej pracy Kosioba jest także naukowcem projektu w kalifornijskim startupie Sensory Plants. Firma chce zaprojektować rośliny domowe tak, aby wytwarzały niepowtarzalne zapachy – organiczną alternatywę dla świec i kadzideł. Jednym z pomysłów, którymi się bawi, jest zaprojektowanie rośliny pachnącej jak stare książki, która za pomocą zapachu zamieni pokój w starożytną bibliotekę. Koscioba twierdzi, że startup bada całą gamę stymulujących zapachów, zaprojektowanych częściowo w ich domowym laboratorium. „Naprawdę, naprawdę kocham to, co robią”.
Artykuł ukazał się w numerze styczeń/luty 2025 Magazyn Wired w Wielkiej Brytanii.
