przegrany Śledzenie „Carmilli” Le Fanu.
„Carmilla” Le Fanu z 1872 r. to prototyp gatunku na kilku frontach. Jest to jedno z najwcześniejszych dzieł literatury o wampirach. I Przedstawia pierwszego homoseksualnego wampira, jaki kiedykolwiek istniał. Bohaterką powieści, Laura, jest młoda kobieta mieszkająca w zamku w Styrii (dzisiejsza Austria), a jej skomplikowana, rozwijająca się relacja z Carmillą, która wydaje się bardzo słodka i ludzka, staje się przedmiotem fascynacji i horroru. O przełomowym dziele Le Fanu.
Nasiona terroru zostają zasiane na wiele lat przed głównymi wydarzeniami historii. Laura opisuje, że gdy miała zaledwie sześć lat, odwiedziła ją piękna kobieta, która przebiła jej klatkę piersiową, ale nie pozostawiła po sobie żadnej rany. Szczególnie przerażający jest sposób, w jaki Le Fanu ujęł w kadr to niepokojące wspomnienie z dzieciństwa, w którym Laura obserwuje, jak kobieta odwraca się i chowa pod łóżkiem, odchodząc ze strachu i krzycząc do pielęgniarek. Chociaż pielęgniarki nie znalazły nikogo w ciasnym pomieszczeniu, podłoga wydawała się ciepła w dotyku, jakby ktoś rzeczywiście leżał tam kilka sekund wcześniej.
Jak Le Fanu przedstawia Carmillę, wampiryczną syrenę, która pragnie przejąć ciało i duszę Laury? Na początku Laura postrzega Carmillę jako zdenerwowaną młodą kobietę o podobnych poglądach, ale zdaje sobie sprawę, że jest piękniejsza, tajemnicza i nieprzewidywalna, niż jej się wydaje. Czasami Carmilla jest szczera i łagodzi samotność Laury, stając się stałym towarzyszem, któremu można zaufać. Jednak te słodkie okresy są często przerywane okresami namiętności, podczas których Carmilla otwarcie przyznaje się do swojego pociągu i potrzeby pochłonięcia Laury. „Kochanie, kochanie, żyję w tobie, a ty za mnie umrzesz, tak bardzo cię kocham” – mówi Carmilla w transie, a konsekwencje są jasne i szczerze mówiąc dziwaczne. Chociaż Laura używa słów takich jak „wstręt” i „wstręt”, gdy otrzymuje takie zaloty, jej związek z Carmillą niewątpliwie jest zabarwiony niewypowiedzianym uwodzeniem, które konsekwentnie odrzuca, aby jej „nie urazić”.
Te safickie podteksty mieszają się ze strachem przed opętaniem lub skalaniem, ponieważ Carmilla co wieczór nieustannie karmi nieświadomą Laurę. Co więcej, jego zwyczaje są uważane za „dziwne”. Nigdy nie budzi się przed południem, nie uczestniczy w modlitwach domowych i ma wahania nastroju do nieprzewidywalnych skrajności. No to co Jest Carmilla i czego ona chce?
