Założeniem przebojowej komedii Jaya Roacha z 2000 roku „Poznaj rodziców” (remake niezależnego filmu z 1992 roku) jest czysty pożywka dla serialu komediowego. Film opowiada historię Gaylorda „Grega” Fockera (Ben Stiller), który zostaje zabrany do domu, aby spotkać się z rodziną swojej dziewczyny Pam (Terri Polo). Jednak rodzice Pam są dość poważni. Jego ojcem jest Jack (Robert De Niro), były szpieg CIA, który od razu patrzy na Grega podejrzliwie. Wydaje się, że Jack również mierzył męskość Grega i jego imię zostało natychmiast usunięte („Gaylord” było dla Grega zawstydzające, więc imię zostało zmienione, a „Fokker” brzmiał zbyt podobnie… OK, zdecydowanie nieodpowiednie słowo). Niedługo potem Jack podłącza Grega do wykrywacza kłamstw i wspólnie z Pam analizuje jego zamiary.
„Poznaj rodziców” odniosło ogromny sukces, przynosząc ponad 330 milionów dolarów dochodu przy budżecie wynoszącym 55 milionów dolarów. Naturalnie potrzebna była kontynuacja. Roach powrócił do reżyserowania filmu „Poznaj moich rodziców” w 2004 roku i oparł scenariusz na Jacku. Tym razem Pam i Greg mieli się pobrać, a Jack musiał przyjechać do domu Grega, aby spotkać się z jego rodzicami (w tej roli Barbra Streisand i Dustin Hoffman). W przeciwieństwie do ciasnych Jacksów, Fockerowie to dzicy, niezależni hipisi. Nadchodzi komedia. „Poznaj moich rodziców” kosztował 80 milionów dolarów, ale zarobił 522 miliony dolarów. To był jeden z największych hitów tego roku.
Oczywiście zatytułowanie filmu „Poznaj moich rodziców” było ryzykowną propozycją. Jeśli zmęczony krytyk filmowy nie wypije kawy rano w dniu przeglądu na żywo, może nagle zacząć wykrzykiwać wulgaryzmy na antenie. Rzeczywiście MPAA (które w 2019 r. zmieniło się w MPA) chciało przyznać „Meet the Fockers” ocenę R ze względu na wszystkie niemal przekleństwa w filmie; Bohaterowie filmu często używają słowa „focker”. W jednym z odcinków „Hot Ones” Stiller opowiedział o powstawaniu filmu „Meet the Fockers” i o tym, jak twórcy filmu uniknęli oceny R, znajdując osobę noszącą prawdziwe nazwisko Fockera.
Producenci Meet the Fockers musieli znaleźć kogoś, kto tak naprawdę nazywał się Focker
Kiedy gospodarz „Hot Ones”, Sean Evans, zapytał Stillera o tytuł „Meet the Fockers”, aktor przypomniał (poprzez mgłę jedzenia pikantnych skrzydełek kurczaka), najlepiej jak potrafił, że MPAA zakazało „Fockers”. słowo. „To był PG-13” – powiedział Stiller – „i uznali, że jest zbyt blisko słowa „k***”. Tak, muszą oczyścić swoje imię.” Stiller potwierdził jednak pogłoskę, że MPAA nie pozwoli twórcom filmu używać tego nazwiska, chyba że udowodnią, że ktoś w prawdziwym życiu nosi to nazwisko. „Myślę, że to prawda, tak” – powiedział. Stiller nie był pewien, jaka będzie procedura udowadniania istnienia pseudonimu – czy będzie musiał zabrać ze sobą kserokopię prawa jazdy, czy nie – ale potwierdził, że rzeczywiście istnieje proces udowadniania, że na świecie są podróbki . Jednak o ile wiadomo, nikt o nazwisku Falker nie musiał osobiście spotykać się z komisją ratingową MPAA.
Jak wyjaśniono w filmie dokumentalnym Kirby’ego Dicka z 2006 roku „This Film Is Yet Not Rated”, proces oceniania przez MPAA jest dziwny i tajny. Nazwiska osób zasiadających w tablicy ocen nie są ujawniane opinii publicznej, a odwołania dotyczące ocen podlegają wielu bizantyjskim zasadom. Biorąc to pod uwagę, jeśli Twój film otrzyma ocenę R, a wolisz bardziej opłacalną z komercyjnego punktu widzenia ocenę PG-13, możesz odwołać się, ale nie możesz powoływać się na inne filmy jako precedens.
Nie jest również jasne, jak MPAA zareaguje na określone rodzaje seksu, języka lub przemocy, zwykle opierając się na abstrakcyjnych koncepcjach, takich jak ton lub przestarzałe standardy „akceptowalnego” seksu i przemocy. Przez wiele lat seks homoseksualny natychmiast miał kategorię wiekową R, a w filmie kategorii PG-13 można było użyć tylko jednego słowa na „F”. A jednak musiało to mieć miejsce w kontekście innym niż seksualny. Zarówno „Meet the Fockers”, jak i jego kontynuacja „Little Fockers” otrzymały ocenę PG-13, więc wydawało się, że atrakcyjność Fockera zadziałała.
Ale wygląda na to, że to pieprzenie było niewygodne.
