Hit science-fiction z 2009 roku, który został zakazany w Korei Północnej

Choć filmy amerykańskie od dziesięcioleci odnoszą sukcesy na całym świecie, w Hollywood jest coś, czego niektóre kraje nie lubią. Mówiąc ściślej, jest coś w Hollywood, czego Chiny nie lubią. Komunistyczna Partia Chin może poszczycić się haniebnym dorobkiem w zakresie zakazywania całkowicie nieszkodliwych, a nawet niezwykle czarujących klasyków. Spójrzcie tylko na moment, w którym Chiny zakazały „Powrotu do przyszłości” z dziwnego powodu, że filmy o podróżach w czasie ogólnie „nie szanują historii”. Dopiero w 2006 roku film „Casino Royale” został zakazany w Chinach, co jest dziwne, biorąc pod uwagę, że postać ta stała się sławna wkrótce po tym, jak „Dr. No” z 1962 roku stał się jedną z najtrwalszych serii kina, który osiągnął status popkultury.

Jeśli mnie pytasz, zakaz wszelkiego rodzaju dzieł sztuki jest bardzo trudny, ale Chiny nie są jedynym winowajcą w tej kwestii. Jeśli chcesz mówić o traktowaniu mas tak, jakby były jedynie własnością państwową, to w przeszłości KPCh wyprzedziła jedynie „społeczeństwo” nadzorowane przez Kim Dzong Una w Korei Północnej. Najnowsze wcielenie „Wielkiego Przywódcy” Kim Ir Sena, Kim Dzong Un, dziedziczy państwo z długą i dumną tradycją zakazywania produktów kreatywnych z niejasnych powodów, które wyłoniły się z tych totalitarnych reżimów – „obrazy ducha narodowego”. coś w rodzaju rzeczy.

Take Time Sethowi Rogenowi prawie udało się rozpocząć wojnę z Koreą Północną przez swoją komedię „Wywiad” z 2014 roku. W tamtym czasie per BBCKim i jego towarzysze nazwali premierę filmu „najbardziej rażącym aktem terroryzmu i wojny” i potępili „lekkomyślne amerykańskie szaleństwo prowokacyjne”, polegające na umożliwieniu „filmowcowi gangsterskiemu” pozornego podżegania do „nienawiści i gniewu”. Ojczyzna. W takim przypadku można sobie wyobrazić, jak film naśmiewający się z Kim Dzong Una wprawiłby dyktatora w zawrót głowy. Nie był to jednak pierwszy raz, kiedy Korea Północna zakazała filmu ze względu na ranienie wrażliwości kraju. W rzeczywistości całkowicie zakazali filmu, który szczegółowo przedstawiał zniszczenie dużej części Ameryki, udowadniając, że ci despoci naprawdę nie mają szczęścia.

„2012” odniósł ogromny sukces, kiedy został wydany po raz pierwszy w 2009 roku. 757 milionów dolarów Zapewniając widzom spektakularną apokaliptyczną akcję. Film Rolanda Emmericha przedstawia Johna Cusacka próbującego wydostać swoją rodzinę z upadającego Los Angeles, podczas gdy świat zmaga się z wszelkiego rodzaju klęskami żywiołowymi w obliczu zbliżających się czasów ostatecznych. Ta konkretna sekwencja pozostaje jedną z najbardziej zapadających w pamięć scen filmu, przedstawiającą Miasto Aniołów spadające w otchłań, którą stworzyli Cusack i spółka. Przeleć przez rzeź Cessną.

Można by pomyśleć, że film przedstawiający całkowite zniszczenie Los Angeles – z pewnością doskonałego symbolu amerykańskiej tyranii – dobrze spodoba się Koreańczykom z Północy. W końcu nawet ci z nas, którzy mieszkają w Los Angeles, przynajmniej raz w życiu spodziewali się, że zapadną się pod ziemię, próbując wjechać z 5 na 134 w godzinach szczytu. Jeśli mieszkasz w kraju, którego naczelną zasadą jest nienawiść do zachodnich ideałów, cóż, prawdopodobnie skorzystasz z okazji, by obejrzeć zniszczenie Los Angeles w całej jego kinowej chwale.

Niestety, obywatele jednego z najbardziej represyjnych krajów na świecie zostali pozbawieni możliwości cieszenia się upadkiem Stanów Zjednoczonych, kiedy poprzednik Kim Dzong Una, Kim Dzong-il, zakazał „2012” – co nawiązuje do katastrofy zakończenie filmu. Filmy – według kraju. Co niepokoiło tak zwanego „Drogiego Przywódcę”? Okazuje się, że rok 2012 był dla Koreańczyków z Północy dość ważnym rokiem. Pozwól mi wyjaśnić.

Korea Północna była tym, co Christopher Hitchens nazwał „nekrokracją”. Czyli kraj, w którym głową państwa jest osoba zmarła. Kim Ir Sen pozostaje przywódcą kraju, chociaż zmarł w 1994 r., co pokazało wpływ, jaki jego niebezpieczna dynastia sprawuje nad krajem. Można więc sobie wyobrazić, jak chętnie jego synowie świętowali stulecie urodzin ojca 15 kwietnia 2012 roku. DrutKim Dzong-il wyznaczył rok 2012 jako rok, w którym Korea Północna „otworzy wielkie drzwi do zostania wschodzącym supermocarstwem”.

Kiedy więc Hollywood nakręciło film, w którym w tym samym roku doszło do zniszczenia całego świata, Kim Dzong-il wcale nie był z tego powodu zadowolony. W rzeczywistości posunął się nawet do zakazania wyświetlania filmu w kinach. Jak Czas Według raportu każdemu obywatelowi Korei Północnej, przy którym znaleziono nielegalny egzemplarz „2012”, postawiono zarzuty „poważnego podżegania przeciwko rozwojowi państwa” i groziło mu do pięciu lat więzienia.

Jeśli to poprawi samopoczucie Koreańczyków z Północy, „2012” uzyskał jedynie 40% oceny zgniłe pomidoryZatem Kim Dzong-il mógł przynajmniej stwierdzić, że wyświadczył Rolandowi Emmerichowi przysługę, uniemożliwiając obejrzenie filmu większej liczbie krytyków – gdyby jego kraj otrzymał wolną prasę.