Były prezydent USA i laureat Nagrody Nobla Jimmy Carter umiera w domu w wieku 100 lat

Jimmy Carter, były hodowca orzeszków ziemnych, który próbował przywrócić prestiż Białemu Domowi po skandalu Watergate i wojnie w Wietnamie, a następnie otrząsnął się po ogromnej porażce i stał się światowym orędownikiem praw człowieka i demokracji, zmarł w wieku 100 lat.

Centrum Cartera poinformowało, że 39. prezydent zmarł w niedzielne popołudnie w swoim domu w Plains w stanie Georgia, ponad rok po umieszczeniu go w hospicjum, gdzie on i jego żona Rosalynn, która zmarła w listopadzie ubiegłego roku, spędzili większość swojego życia.

Centrum przekazało, że zmarł spokojnie w otoczeniu rodziny.

Gdy z całego świata napływały reakcje, prezydent Joe Biden opłakiwał śmierć Cartera i oświadczył, że świat stracił „niezwykłego przywódcę, męża stanu i humanitarystę”, a on stracił drogiego przyjaciela.

Biden jako inspirację dla innych przytoczył współczucie i jasność moralną Cartera, jego pracę na rzecz eliminacji chorób, budowania pokoju, wspierania praw obywatelskich i praw człowieka, promowania wolnych i uczciwych wyborów, zapewniania zakwaterowania bezdomnym i orędowania na rzecz osób pozbawionych praw wyborczych.

„Aby wszyscy młodzi ludzie w tym kraju mogli dowiedzieć się więcej o tym, co to znaczy prowadzić życie mające cel i znaczenie – dobre życie – przestudiuj Jimmy’ego Cartera, człowieka zasad, wiary i pokory” – powiedział Biden. oświadczenie.

„Pokazał, że jesteśmy wielkim narodem, ponieważ jesteśmy dobrymi ludźmi – cywilizowanymi i pełnymi szacunku, odważnymi i życzliwymi, pokornymi i silnymi”.

Biden powiedział, że zarządza państwowy pogrzeb Cartera w Waszyngtonie.

Carter, liberalny demokrata, kandydował na prezydenta w 1976 roku jako mało znany gubernator Gruzji o szerokim uśmiechu, imponujących wierzeniach baptystycznych i technokratycznych planach skutecznego rządu.

Jego obietnica, że ​​nigdy nie zdradzi narodu amerykańskiego, odbiła się echem po upokorzeniu Richarda Nixona i klęsce Ameryki w Azji Południowo-Wschodniej.

Carter powiedział: „Jeśli kiedykolwiek cię okłamię, jeśli kiedykolwiek złożę wprowadzające w błąd oświadczenie, nie głosuj na mnie. Nie nadaję się na twojego prezydenta”.

Amerykanie byli oczarowani tym uczciwym inżynierem, a kiedy w roku wyborczym w wywiadzie dla Playboya powiedział, że „patrzył na wiele kobiet z pożądliwością. Wiele razy w sercu popełniłem cudzołóstwo”, spotkał się z politycznym sceptycyzmem. Kiedy zmęczeni wyborcy dowiedzieli się o tym, śmiali się z nich. Droga.

Zwycięstwo Cartera nad republikaninem Geraldem Fordem, którego fortuna zmalała po ułaskawieniu Nixona, nastąpiło w obliczu presji zimnej wojny, burzliwych rynków ropy i zamieszania społecznego wokół rasy, praw kobiet i roli Ameryki w świecie.

Pierwsza Rodzina ustanowiła nieformalny ton w Białym Domu, przenosząc swoje rzeczy, próbując uciszyć tradycyjne „Hail to the Chief” zespołu piechoty morskiej i zapisując córkę Amy do szkół publicznych.

Cartera krytykowano za noszenie swetra i namawianie Amerykanów do zmniejszenia termostatów.

Reklama

Przygotował jednak grunt pod ożywienie gospodarcze i ostro zmniejszył zależność Ameryki od zagranicznej ropy poprzez deregulację linii lotniczych, pociągów i transportu ciężarowego, a także przemysłu energetycznego.

Utworzył Departamenty Energii i Edukacji, mianował rekordową liczbę kobiet i osób niebędących rasy białej na stanowiska federalne, ochronił miliony akrów dzikiej przyrody na Alasce i ułaskawił większość osób uchylających się od poboru do wojska w Wietnamie.

Do jego osiągnięć należało także zaprowadzenie pokoju na Bliskim Wschodzie poprzez zatrzymanie egipskiego prezydenta Anwara Sadata i izraelskiego premiera Menachema Begina w Camp David przez 13 dni w 1978 r.

kryzys zakładników w Iranie

Jednak jego koalicja rozpadła się z powodu dwucyfrowej inflacji i 444-dniowego kryzysu związanego z zakładnikami w Iranie.

Reklama

Kiedy Carter niechętnie zgodził się przyjąć wygnanego szacha Iranu do Stanów Zjednoczonych w celu leczenia, w 1979 r. zajęto ambasadę USA w Teheranie.

Negocjacje w sprawie szybkiego uwolnienia zakładników zostały zerwane, a ośmiu Amerykanów zginęło, gdy tajna próba ratunku wojskowego nie powiodła się.

Negocjacje ostatecznie przywróciły zakładników przy życiu, lecz w ramach ostatecznej zniewagi Iran uwolnił ich dopiero po inauguracji Ronalda Reagana, który pokonał ich w wyborach w 1980 roku.

Po pełnym pokory powrocie do domu w Gruzji Carter powiedział, że jego wiara wymaga, aby jak najdłużej robił wszystko, co w jego mocy, aby coś zmienić.

Reklama

On i Rosalynn byli współzałożycielami The Carter Center w 1982 roku i spędzili następne 40 lat podróżując po świecie jako rozjemcy, obrońcy praw człowieka oraz orędownicy demokracji i zdrowia publicznego.

Nagrodzony Pokojową Nagrodą Nobla w 2002 r. „za dziesięciolecia niestrudzonych wysiłków na rzecz znalezienia pokojowych rozwiązań konfliktów międzynarodowych” Carter pracował nad zmniejszeniem napięć nuklearnych w Korei Północnej i Południowej, powstrzymaniem inwazji Stanów Zjednoczonych na Haiti oraz pośredniczeniem w zawieszeniu broni w Bośni i Sudanie. Pomógł negocjować.

Do 2022 r. centrum monitorowało co najmniej 113 wyborów na całym świecie.

Jednak ogólne przekonanie, że jako były prezydent miał się lepiej, sprawiło, że Carter źle wypadł. Jego sojusznicy byli zadowoleni, że żył tak długo, że biografowie i historycy, patrząc wstecz na jego prezydenturę, uznali ją za bardziej imponującą, niż wówczas sądzono.

Reklama

Po zdiagnozowaniu raka w 2015 roku Carter stwierdziła, że ​​„całkowicie czuje się komfortowo, niezależnie od tego, co się stanie”.

Powiedział: „Miałem wspaniałe życie, mam tysiące przyjaciół, moje życie było ekscytujące, pełne przygód i satysfakcjonujące”.