VALLEJO – DeMarcus Nelson ledwo zdążył złapać oddech po wszystkich powitaniach, przybijaniu piątek i uściskach przed ceremonią odejścia na emeryturę.
Wysoki na 180 cm były kapitan koszykówki Duke’a miał na trybunach aż nadto rodziny, przyjaciół i zwolenników, gdy we wtorek wieczorem jego macierzysta szkoła średnia w Vallejo ogłosiła, że żaden koszykarz nie może nosić koszulki Nelsona nr 21. Nigdy więcej nie założę koszulki.
W ramach hołdu wideo odtwarzanego na projektorze znajdującym się na północnym krańcu boiska Nelson otrzymał pochwały od wszystkich swoich byłych trenerów i kolegów z drużyny, w tym słynnego byłego trenera koszykówki Duke’a Mike’a Krzyzewskiego. Kiedy pokazali taśmę z występami Nelsona w szkole średniej, wszyscy, od starszych chłopaków po młodych zawodników, zaczęli wrzeszczeć i wrzeszczeć na widok Nelsona strzelającego kosze w mundurze Vallejo.
To był wyjątkowy wieczór dla społeczności East Bay.
„To wiele znaczy” – powiedział Nelson. „Wszyscy ci ludzie w pewnym momencie mojego dorastania wpłynęli na moje życie i pomogli mi dotrzeć do tego momentu.
„Vallejo jest w domu. Tutaj wszystko się zaczęło. Miałem jedne z najlepszych okazji, grając w piłkę w NBA, za granicą lub na studiach. Miałem wspaniałe luksusy. Ale w końcu nie ma jak w domu. To okazja, aby uczcić mój dom i moje rodzinne miasto”.
Nelson grał w Vallejo od 2001 do 2003 roku, a ostatnią klasę ukończył w Sheldon High w Sacramento. Nadal jest rekordzistą stanu pod względem największej liczby punktów w karierze (3462) i poprowadził Sheldona do meczu o tytuł stanu w 2004 roku.
Jako junior notował średnio 35 punktów, 13 zbiórek i 9 asyst na mecz oraz zdobył tytuł MVP ligi i sekcji.
W 2004 roku Nelson otrzymał tytuł All-American McDonald’s, następnie grał w drużynie Duke i odegrał kluczową rolę w drużynach Krzyzewskiego w połowie pierwszej dekady XXI wieku. Nie został wybrany w drafcie NBA w 2008 roku, ale podpisał kontrakt z Golden State Warriors jeszcze w tym samym roku. Został pierwszym niewybranym debiutantem, który wystartował w wieczór otwarcia.
Po krótkim pobycie w NBA Nelson rozpoczął długą karierę za granicą, która obejmowała tytuł MVP ligi francuskiej i mistrzostwo w 2019 r. Przez 12 lat swojej kariery Nelson grał we Włoszech, Chorwacji, Ukrainie, Serbii, Grecji, Hiszpanii i Niemczech. Kariera Powiedział jednak, że jego kariera nie byłaby taka sama, gdyby nie społeczność, która go wychowała.
„Zawsze pamiętam Friday Night Lights, które jesienią pojawiały się na stadionie piłkarskim. Potem w sezonie koszykówki wszyscy chodzą na salę gimnastyczną” – powiedział Nelson, który także grał w piłkę nożną i baseball. „Ta szkoła jest dla mnie wyjątkowa, po prostu to wszystko pamiętam.
Nelson był nie tylko świetnym sportowcem, ale także doskonałym uczniem. Według byłego trenera koszykówki Vallejo, Duke’a Browna, Nelson miał średnią ocen 3,9 i zawsze przedkładał swoich naukowców nad lekkoatletykę.
„Jego matka i ojciec wychowali cudowne dziecko” – powiedział Brown. „Zdejmie koszulę i odda ją komuś innemu. DeMarcus Nelson jest tego typu dzieciakiem.
„Zdecydowanie DeMarcus Nelson jest najlepszym zawodnikiem, jakiego kiedykolwiek trenowałem”.
Talent Nelsona docenili także ludzie spoza społeczności Vallejo. Były zawodnik drużyny Oakland Tech i obecny trener drużyny Saint Mary’s-Berkeley, Marshall Collins, powiedział, że wciąż pamięta, jak podziwiał Nelsona, gdy był w szkole średniej.
„Obserwowałem jego grę w szkole średniej, widziałem, jak gra dla Oakland Soldiers i widziałem, jak gra w Duke” – powiedział Collins. „To zaszczyt, gdy na scenie krajowej występuje ktoś z Północnej Kalifornii. Doceniam to, co zrobił dla NorCal i nie chodzi tylko o Vallejo, ale o nas.
Kiedy Nelson został przedstawiony na siłowni setkom fanów i członków społeczności, nie mógł powstrzymać się od uśmiechu.
Po uhonorowaniu swoją starą koszulką licealną zamkniętą w szklanej ramce Nelson wygłosił długie przemówienie przed drużynami uniwersyteckimi Vallejo i Saint Mary. Zastanawiał się nad swoją karierą i zachęcał dzieci, które realizują swoje koszykarskie marzenia, aby nigdy nie przyjmowały niczego za pewnik.
„Pozostał pokorny” – powiedział ojciec Nelsona, Ron Nelson. „Po prostu był taki pokorny i nie miało na niego wpływu to, co zrobił i gdzie był. Z tego jestem najbardziej dumny.”
