Jedna z najlepszych aktorek wszechczasów, Bette Davis, była 11 razy w swojej karierze nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki. Niektórzy uparci historycy Oscara mogą twierdzić, że był nominowany tylko 10 razy, jednak jego nominacja za film „O ludzkiej niewoli” z 1934 r. była jedną z niewielu głosów przyznanych przez Akademię. Z danych wynika, że Davis, choć nie był oficjalnie nominowany przez Akademię, i tak zajął w tym roku trzecie miejsce.
Jednak Davis zdobył tylko dwa Oscary. Pierwszą z nich była rola w filmie „Niebezpieczni” w 1935 r., a druga w 1938 r. za zagranie roli podobnej do roli Scarett O’Hary w „Jezebel”. Hollywood dowiedziało się w końcu, że jej występ w „Jezebel” był pierwszym z szeregu nominacji, które trwały pięć lat z rzędu. W 1939 roku Davis była nominowana za rolę w filmie „Mroczne zwycięstwo”. W 1940 roku był nominowany za „List”. W 1941 r. był to film „Małe lisy”, a w 1942 r. „Teraz, Voyager”.
W 1942 roku Davis (prawdopodobnie) straciła najlepszą aktorkę na rzecz Greera Garsona, gwiazdy nagrodzonego najlepszym filmem Williama Wylera „Pani Miniver”.
Jednak to zwycięstwo oznaczało równoległą dobrą passę Oscarów, do której dążyła sama Garson. W 1941 roku Garson otrzymała nominację dla najlepszej aktorki za „Kwiaty w kurzu”, a w 1943 roku Garson zagrała główną rolę w „Marii Curie”, która otrzymała kolejną nominację. W 1944 roku Garson została doceniona za rolę w filmie „Pani Parking”, a w 1945 roku otrzymała swoją piątą coroczną nominację do nagrody Garson dla najlepszej aktorki za „Dolinę decyzji”.
Ogółem Garson otrzymała w swojej karierze siedem nominacji dla najlepszej aktorki. Żaden aktor poza Davisem i Garsonem nie był nominowany do nagrody dla najlepszej aktorki pięć lat z rzędu. Był jedną z największych potęg aktorskich swojego pokolenia.
